Nazomersnack
Geen eten meer in huis en de winkels zijn net dicht. Wat nu? Laat ik maar eens naar de snackbar gaan, daar is het altijd druk, maar dat zal nu wel meevallen. Iedereen is op vakantie, het is snikheet en benauwd, wie gaat er dan patat met kroketten halen? Ik dus.
Drie mensen in de zaak, dat valt mee. Maar de man voor me komt met een mega bestelling. Het lijkt wel of hij een voetbalelftal moet voeden en misschien is dat wel zo. Goeiedag zeg, zes gezinszakken friet, vijftien kroketten, tien frikandellen speciaal en op de koop toe nog vijf vette berenklauwen. Ik word al misselijk als ik er aan denk. Maar ik zet door, ook al moet ik nu langer wachten.
De dikke man achter de toonbank neemt ijzig kalm de bestelling op, maar het zweet staat op z’n voorhoofd. Hij pakt een zakdoek, wist z’n voorhoofd af en graait dan de kroketten bij elkaar. Die verdwijnen even later spetterend in het vet, gevolgd door de frieten. De frikandellen en berenklauwen moeten net als ik wachten tot er weer plaats is.
Zwijgend staan we met z’n vieren voor de toonbank. Ik bestudeer de plaatjes aan de muur. Dat zijn er weer meer geworden sinds mijn vorige bezoek. Maar dat kan wel anderhalf jaar geleden zijn bedenk ik nu. De meest wanstaltige hapjes hangen daar aan de muur.
Boerenbrok, wat moet ik me daar bij voorstellen, ik denk er liever niet aan.
Of een space shuttle, die bestaat al langer. Nooit gegeten, maar blijkbaar is het een populair ding. Toch heb ik het vermoeden dat het einde voor deze snack in zicht is.
”Kan ik u helpen meneer?” Hé, er is nieuwe vrouw in dienst gekomen. Ziet er aantrekkelijk uit, beetje Zuid-Europees schat ik. Heel wat beter dan die zweterige dikzak. Ze glimlacht vriendelijk. “Heeft u al een keus kunnen maken?”
”In ieder geval één friet met,” antwoord ik met een glimlach. “En….” Ik aarzel. De vrouw begrijpt het, haar ogen stralen en er verschijnen guitige kuiltjes naast haar mondhoeken. “Ik vind u wel een type voor een groentekroket, als ik het zeggen mag”. Ze knipoogt. “Of probeert u eens een Delicatezze, die is nieuw hier, net als ik. “ Weer een knipoog. “Komt uit Italië en is echt heel erg lekker”. Ik slik, kijk de vrouw aan en moet even nadenken. “Mooie naam”, zeg ik aarzelend. “Laat ik het maar proberen”. De vrouw blijft glimlachen. “Prima en volgende keer hoor ik dan graag van u wat u er van vond, okee?”
Ik heb het vermoeden het geen anderhalf jaar gaat duren tot die volgende keer.
inbox.comGeplaatst in de categorie: liefde
verliefdheid
630
Geef je reactie op deze inzending: