Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Vlinders vangen

Ik probeerde een vlinder te vangen met mijn fototoestel. Ze zat zo kalm en sereen op een wilde vlinderstruik die ik in de duinen ontdekte, dat ik dacht tijd genoeg te hebben om haar mooi in het vizier te krijgen. Ik legde aan, stelde scherp en ze vloog weg.
Ik zuchtte. Te lang gewacht, dacht ik. Teveel tijd genomen. Wilde het natuurlijk weer perfect doen.

Het schoot door me heen dat als je iets wilt vastleggen dat zo vluchtig als een vlinder is, je meteen de daad bij het woord moet voegen en het resultaat maar voor lief moet nemen.
Ik hoorde iemand achter mij die in rasse stappen dichterbij kwam – het was een jogger. Ik deed vanzelf een stap opzij en hij passeerde. Ik keek naar de stevige kuiten die aanspanden bij iedere stap, ik keek naar de voeten die stevig op de bodem neerkwamen, ik keek naar zijn schouders die breed en sterk oogden onder zijn t-shirt. Wat stond er op zijn rug? IK ZOEK EEN SPORTMAATJE.

Ik voelde mijn hart zacht worden bij zoveel openheid en bedacht dat als ik ook op zoek was naar een maatje ik snel de gang erin moest zetten. Maar ik haat rennen. Ik mijmerde door en niet veel later passeerde mij weer een jogger. Ditmaal met de tekst op zijn rug BE MY GUEST. Wat is dat toch met die vragen op die ruggen? En ook nu realiseerde ik me dat als ik op zoek zou zijn naar een man, ik snel achter hem aan zou moeten want hij verdween al uit het zicht.

Als je iets wil hebben moet je er wel je best voor doen, zei een stemmetje.
Moet je achter alles aan wat je hebben wilt? reageerde een ander stemmetje bits.

Zou de vlinder zich door mij hebben willen laten vastleggen dan was ze zeker braaf op die struik blijven zitten. Was het rennende maatje voor mij bestemd geweest dan had hij stellig een pauze ingelast en, met een hand rustend op een knie, een slok water genomen totdat ik naast hem was gearriveerd.
Zo ook met de andere renner. Was het de bedoeling geweest dat ik zijn gast zou zijn dan had hij vlak bij me gestopt om zijn veters te strikken en had hij mij olijk en verbaasd tegelijk aangekeken. Zo gaan die dingen. Als ze zijn voorbestemd. Maar het was voor mij die dag niet weggelegd om welke vlinder dan ook te vangen.


Zie ook: http://www.paulinevanmunster.nl

Schrijver: Pauline van Munster, 22 september 2009


Geplaatst in de categorie: vriendschap

4.0 met 4 stemmen 416



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)