Van Gogh herleeft

In Zuid Frankrijk zijn in de vroege herfst is geen straf. Als je geluk hebt hangen er in menig wijngaard nog wat druiventrosjes, vergeten in de oogst. De toeristen zijn naar huis. De koperen ploert blijft lager zodat de noorderling niet levend verbrandt. De meeste wespen en muggen zijn uitgestorven en de kermisgasten zitten weer op school. Kortom, de ideale tijd voor een korte maar krachtige trip naar de Languedoc.

Het stadje Arles aan de Rhône heeft een rijk verleden. Het hotelletje waar ik verblijf is, zelfs met het modernste navigatiesysteem, nauwelijks te vinden. De idyllische straatjes zijn ineens een kwelling als je erin verdwaalt met auto en al. Met het klamme zweet onder de oksels weet ik te ontsnappen uit dit doolhof. Een nieuwe poging om het hotel te vinden slaagt. De door de hotelmanager via de telefoon beloofde privé-parking blijkt aan de rand van de stad te liggen. Dus is mijn dodenrit door het stadscentrum vergeefs geweest. Als ik hem in mijn beste schoolfrans zeg dat ik not amused ben omdat zijn leugentje mij twee krassen in mijn auto kostte, haalt hij laconiek de schouders op.
C’est la vie, n’est-ce pas?

Maar Arles heeft veel in petto. De Arena, tweeduizend jaar geleden gebouwd door de Romeinen. Als je erin rondloopt galmen de strijdkreten na van de gladiatoren die elkaar bevochten. In het Theatre Antique staan oeroude marmeren pilaren die voor de Romeinse toeschouwers als decor dienden in kluchten en drama’s. Ertussen kun je je Simson wanen die ze uit liefde voor zijn Delilah omver duwde.

Wat Arles extra mooi maakt is de creatieve erfenis van Vincent van Gogh. Toen hij er werkte verkocht hij nauwelijks een doek. En nu gaan zijn schilderijen grif van de hand voor miljoenen per stuk. Midden in Arles ligt het Place du Forum dat Vincent zo levendig bij avond schilderde. Van daaruit is het een kleine zeven kilometer wandelen naar de door Vincent vereeuwigde brug van Langlois, de Pont van Gogh zoals de Fransen hem noemen.

Diep in de Languedoc in een anoniem wijndorp bestel ik bij ‘Amis de Peter’ een viergangenmenu voor twaalf euro. Als enige gast van Peter die zowel eigenaar, kok als garçon blijkt, is er volop gelegenheid tot mijmeren. Kijkend naar de mediterrane avondhemel denk ik over de kleurkeuze voor dit tafereel die Vincent gemaakt zou hebben. De lantarentjes op het pleintje zou hij fel geel geschilderd hebben. De hemel donkerblauw met zwarte lijnen en de sterren erin zouden fonkelen en stralen. En zo herleeft Vincent van Gogh 119 jaar na zijn dood.

Vincent Arles Gogh Arles Gogh

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.6 met 10 stemmen 370