Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

In naam van een ander

Zo lang als ik kan lezen herinner ik me dat er mensen zijn die T-shirts dragen met een tekst erop.
Er zijn T-shirts die een standpunt uitdragen, vaak een one-liner afkomstig van iemand uit de popwereld, de geschiedenis of de filosofie.
Dan heb je T-shirts met grote merknamen en dan heb je T-shirts met teksten voor de lol.
T-shirts voor mensen die zonder zelf hun mond open hoeven te doen, al of niet bewust een mening verkondigen. Zo werd ik laatst opgeschrikt door de tekst van het T-shirt van een puberend meisje: ‘Het is geel en je kunt er op staan’ stond op de voorkant. Het antwoord was op haar rug getekend. Een geel kuikentje.

Als ik zoiets lees komt de moralist in mij omhoog. Ik vind het belangrijk wat je zegt. Ik vind woorden belangrijk. Met een tekst als boven stel je dat iets wat jong, onschuldig, niet weerbaar en kwetsbaar is, pijn gedaan mag worden. Zomaar. Omdat het leuk klinkt. Omdat je denkt dat het jou daardoor sterk maakt. Omdat je er de lachers mee op je hand denkt te krijgen.

Geloof maar niet dat als ik dat meisje een T-hirt aan zou bieden met de tekst: ‘Het is geel en je kan het koesteren’, en er op de achterkant datzelfde kuikentje staat afgebeeld – geloof maar niet dat ze dat aan zal trekken! Daar zit geen grap in namelijk. Dat is soft. Ook al is het misschien wel het liefste dat ze zou willen.

Conversatie:
“Mam, alsjeblieft, mag ik alsjeblieft zo’n heel lief klein geel kuikentje?”
“Nee, schat, niet meer zeuren nu. Zo’n kuiken wordt groot en dan heb je een kip.”
“Ja maar mam, alsjeblieft. Ik zal ook van die kip houden.”

Niemand wil toch op een kuikentje staan? Zo’n meisje houdt er toch een levenslang trauma aan over als ik haar verordonneer te doen wat er op haar hart geschreven staat!
Onwillekeurig en onbewust gebruiken we de taal om onszelf in een beter daglicht, in een stoerdere positie te brengen dan we eigenlijk zitten. We laten niet graag onze onzekerheid zien. Het is dus lekker als er iemand is die teksten op een T-shirt drukt. Die hoef je alleen maar aan te trekken en violà, zonder je mond open te doen geef je te kennen wat je vindt.

Dat meisje is niet een meisje dat op kuikentjes gaat staan. Dat zag ik zo. Ze had zo’n lief beugelbekkie waarmee lachen bijna onmogelijk werd zonder haar wang aan de binnenkant open te rijten.
Misschien dat het haar eigen situatie was die haar aanzette om een ander onschuldig wezen te willen pijnigen?

Schrijver: Pauline van Munster, 3 november 2009


Geplaatst in de categorie: moraal

3.6 met 5 stemmen 663



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)