Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Vrijdag de dertiende

Het gebeurde even na middernacht. Het was net vrijdag de dertiende.

Een jonge studente gaat uit in Amsterdam. In een café in de binnenstad let ze even niet op en weg is haar tasje. Foetsie portemonnee met OV-kaart, collegekaart, pinpas, sleutels. Een ramp voor iemand die hard werkt maar weinig heeft. Ze zit in zak en as, is boos op de wereld en bang voor haar omgeving.

Ze gaat naar de politie.
‘Ja, mevrouw, ’t is ook niet verstandig om die spullen allemaal in uw tas te laten. Laat maar gauw een ander slot op uw kamerdeur maken, anders breekt de dief nog bij u in. Bel maar om 11 uur om een afspraak te maken voor een telefonische aangifte…’
Het is waar, denkt ze, al die clichés, ze kloppen. De volgende vrijdag de dertiende kom ik mijn bed niet meer uit.

Maar dan de daaropvolgende dag.

Ze wordt gebeld door een allochtone marktkoopman die vlakbij het bewuste café werkt. Hij zegt: ‘ik vond je agenda en OV-kaart, je kunt ze bij mij afhalen.’

Twee dagen daarna rinkelt haar telefoon opnieuw. Ditmaal is het een Mokumse cafébaas: ‘ik kreeg je nummer van een vriendin van je. Haar nummer zat in het mapje van je collegekaart die ik op de stoep vond.’

Als klap op de vuurpijl belt een bewoner van de Zwanenburgwal. Hij vond haar tasje in een plantsoen. Compleet met sleutels, portemonnee met de passen erin.
Alleen het geld ontbreekt. Dat wel ja.

Wat is ze blij die studente. Oké, geld kwijt. Maar al die mensen, van allochtoon tot autochtoon, die al die moeite doen om haar spulletjes bij haar terug te bezorgen.
‘Leve de Mokumers!’ roept ze. ‘Leve vrijdag de dertiende!’


Zie ook: http://www.gmuitgevers.nl

Schrijver: George Knottnerus, 13 november 2009


Geplaatst in de categorie: emoties

4.2 met 12 stemmen 520



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)