Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Tip

Ik heb onlangs twee ontdekkingen gedaan. Deze ontdekkingen hebben een kleine link met elkaar.
´Ja en´, zul je zeggen. Ik wil dit met je delen. Je kunt er misschien je voordeel mee doen.

De eerste ontdekking is dat ik van het drinken van slechts een enkel beschaafd glas prosecco een kater krijg alsof ik de avond ervoor begonnen ben met enkele biertjes, vervolgens ben overgegaan op een rosé, een stuk of wat rode wijn heb gedronken, de maaltijd ben beëindigd met een dessertwijn en tot slot een koffie met twee duimen whisky tot me heb genomen.

Een aantal weken geleden had ik dezelfde sensatie de dag na een etentje met vriendin W. Tijdens het heerlijke eten en het fijne bijkletsen, heb ik voorzichtig genipt aan dezelfde zoetige witte wijn met bubbeltjes.
Dit kostte me de ‘day after’ wederom uren om bij te komen van de bonkende ellende in mijn hoofd. Dit kan geen toeval zijn.

Zaterdag dus zo´n zelfde hoofd vol drama. Met de nodige paracetamol en afleiding van Maarten, een bezoek aan Oma en aan Sinterklaas, redelijk te hanteren. (Totdat je bukt. 'Mamma kijkt een beetje chagrijnig, maar dit is niet voor jou bedoeld schatje').

De tweede ontdekking ging als volgt. Op de terugweg van het bezoek aan Oma en Sint en Piet, rijden we in Nieuwegein eerst richting de Albert Heijn.
T. sluit aan in de rij naar de parkeergarage. 'Stap hier maar uit Moon, kun je vast je laarzen ophalen'.
Ik gris mijn portemonnee uit mijn tas en het bonnetje van de hakkenbar. Stap uit, sla de deur dicht en zie dat mijn sjaal nog tussen de deur van de auto zit terwijl T. gas geeft en richting de slagbomen van de parkeergarage rijdt.
Ik voel de sjaal strakker trekken om mijn nek, klap tegen de grond op mijn knieën, schamp en passant nog even mijn ribbenkast langs de zijkant van de toetah (Maarten’s vondst voor auto) en godzijdank hoort T. mijn harde schreeuw vanaf de grond en stopt.

Trillend van schrik kruip ik op de stoep om ruimte te maken voor de volgende auto. Met kapotte legging en open geschaafde knie hijg ik nog na, me half bewust van mijn onelegante houding, zittend op de grond met mijn benen opgetrokken van de pijn en mijn rokje om mijn middel.
Ik besluit snel weer achter in de auto te kruipen.

Maarten legt zijn handje op mijn arm, houdt zijn hoofdje schuin en zoekt mijn blik om het vervolgens uit te schateren. Ik lach maar wat met hem mee. Hij heeft gelijk, het beste wat je kunt doen als je zo’n groots avontuur overleeft.

Maar nu komt het, mijn hoofdpijn was weg. Geen spoor meer van. En dit is de hele dag zo gebleven.

Schrijver: Mohair
Inzender: Monique Louis, 25 november 2009


Geplaatst in de categorie: humor

2.5 met 2 stemmen 8.961



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joke Bot
Datum:
20 februari 2010
Email:
vleugelstrekkendhotmail.com
Ook bij dit verhaal pak je me. Ik ben vandaag even aan het bijlezen (heb daar eindelijk echt even de tijd voor). En ontdek dat je me boeit in je onderwerpen en in je manier van schrijven.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)