Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Gekwetst

Ik ga de oorzaak niet vertellen, maar ik was van de week ernstig gekwetst. Ik lag ’s nachts in bed te draaien, liep de hele dag somber door het huis, zag de zon niet schijnen en ja, ik was zelfs zo somber dat ik niet eens merkte dat het regende.

Gekwetst.

Het gekke was, dat ik weliswaar een reden had gekwetst te zijn, maar dat het zwaar overdreven was. Zo gekwetst om niets. Om een tegenslag waar ik geheel volgens verwachting tegenop liep. Ik hoef de oorzaak ook niet te vertellen, omdat de mate waarin ik gekwetst was overdreven groot was in vergelijking met hetgeen mij overkwam. In de werkelijke wereld veranderde bijna niets – ik kreeg iets niet, waarvan ik niet verwachtte het te krijgen, maar mijn innerlijke wereld dompte zich onder in een zwarte stille vijandige vijver. De tranen stonden op springen, maar wilden niet stromen. Ik vroeg aan mijn psycholoog hoe dat toch kwam.

Ach, het is vast iets uit je jeugd. Probeer maar eens een moment te vinden in je jeugd die met deze ervaring te maken heeft. Dus ging ik op de divan liggen en dacht na. Alleen. En vond nogal wat zaken in mijn jeugdig verleden, dertig jaar of langer geleden, die mij mogelijk gekwetst hadden.

Ik was steeds van school gewisseld, van Winterswijk naar Coevorden, van lagere school naar brugklas, van brugklas naar Atheneum en van Coevorden naar Veendam. Dat kan me gekwetst hebben, maar het voelde niet zo.
Ik herinnerde me ook een keer dat ik op hockey zat en in het eerste elftal zou komen, maar voor het seizoen begon werd ik weer gedegradeerd, want het zoontje van de voorzitter moest in het eerste. Hij was niet beter, maar zijn vader wel.
Opnieuw herinner ik me wel dat ik boos was, teleurgesteld, maar niet zo gekwetst.

Of die keer in de tweede klas van de lagere school dat ik uitgelachen werd door de juf tijdens het zingen.
Of die keer dat ik op weg naar gitaarles in elkaar geslagen werd. In één klap. Door een jongen die ik niet ken.
Of op het schoolplein waar ik vocht tegen een jongen die twee keer zo groot en vier keer zo sterk was. Wat was ik kwaad! Ik sloeg erop los. En toen ik vermoeid van het slaan ophield, zag ik hem ongedeerd overeind staan. En toen sloeg hij.
Of die keer dat ik met twee jongens ging fietsen en zij halverwege ergens tussen Dalen en Coevorden besloten dat zij zonder mij verder wilden. Opnieuw heel vervelend.

Maar zo gekwetst als gisteren? Nee.

Het was een heel avontuur door mijn verleden. Best interessant eigenlijk en het leidde me ook af van het onverklaarbaar sterke gekwetste gevoel. De zwarte poel werd doorzichtiger en het water ging rimpelen. De zon scheen nog steeds niet, maar ik merkte dat het regende. Ik draaide me nog een keer om en viel in slaap.

Schrijver: Jan R. Lunsing, 10 december 2009


Geplaatst in de categorie: individu

4.0 met 3 stemmen 367



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Jan R. Lunsing
Datum:
13 december 2009
Email:
janrlunsinghome.nl
Geweldig! Ik wist niet dat ik zoveel invloed had op de koers van de PvdA. Dank je voor het compliment!
Naam:
Frank
Datum:
12 december 2009
Email:
Mailfrankfabianvankeeren.eu
En door die houding gaat het nou zo slecht met de PvdA!
Naam:
Jan R. Lunsing
Datum:
10 december 2009
Email:
janrlunsinghome.nl
Nee hoor, daar kan ik wel tegen. Dat zou ook niet erg zijn. Ik snap al jaren niet waarom D66, SP en GroenLinks los van de PvdA bestaan.
Maar dat kan aan mij liggen...
Naam:
Frank
Datum:
10 december 2009
Email:
Mailfrankfabianvankeeren.eu
Het was toch niet dat Jetta Klijnsma zei dat er geen taboe rust op het opgaan van de PvdA in een nieuwe beweging, he? Arme Jan...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)