Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Vruchtbare samenwerking

Ook goeie morgen in het nieuwe jaar.
Randje 2009 zag ik ‘How about US’ bij ons op de vloer liggen. US is een Amsterdamse tafeltennisclub van (oud)studentleden. Het bleek hun clubblad te zijn, met de intrigerende flaptekst ‘Kerstspecial rond de pingpongvrouw’. Redactie Tycho Dekkers, topspeler en allesregelaar bij US. Een innemende jongeman.
Bij ons: Tempo Team waar ik lid van ben. De verenigingen werken samen.

US speelt in de Wibauthal maar die biedt niet genoeg faciliteiten. Ze spelen hoog – zowel dames als heren 2e Divisie.
Wij van Tempo Tam zijn van de gewone mensen. We spelen ook iets lager. Onze trots, het clubgebouw, is met kwartjes van het volk uit de Pijp opgebouwd. Maar we zijn niet te beroerd met arme studenten te delen. Dat substratum lijkt tegenwoordig meer aangepast ook. Ze kunnen bij ons nu zaterdags voor immense publieken aantreden. Dat kan niet in de Wibauthal – hun eigenlijke domicilie. Plus dat ze hun gasten ontvangen in onze sfeer die topsport ademt.

Uiteraard is er rivaliteit. Die wordt echter zelden op het hoogste niveau uitgevochten. Wel daaronder, bij ons in de subtop. Mijn team, zijspinner Leen kapitein Nero, de bevallige debutante Eva en ik, draaiden er deze competitie voor op. De studentjes zijn op hun plek gezet. Daar kan onze zogenaamde top een puntje aan zuigen:

Tempo-Team 10- 76
US 10- 65
Holendrecht 10- 50
Diemen 10- 44
MEO 10- 43
De Volewijckers 10- 21

De laatste match was uitgerekend tegen US. We hadden de titel uit voorzorg al binnen. Bij ons thuis ging het er namelijk gruwelijk aan toe. Neem mijn partij alleen al. De eerste twee games was ik kansloos tegen hun megatopper Danielle. De tribune riep me tot de orde, ik bejegende haar met teveel respect. Als ware zij een diva. Zoals zij zich ook leek te voelen onder mijn bewonderende ogen.
En ja, ik liet de rem los en won toch nog. Ik geef toe alle drie games kantje boord maar dat was pure klasse.

Danielle echter gaf na afloop een slap handje en was woest. Hun teammanager en reservetopper Mark Bruyneel vertaalde het naar mij toe. Ik zou haar spel ontregeld hebben met o.a. bestiaal blikken. Kan zijn maar ik had er zelf niks van gemerkt. En wat iemand in je ogen ziet leek mij hoogst subjectief. Enfin ik schonk haar vredig een kopje thee. Maar de toon was gezet, elke partij verliep onder hoogspanning. Leen kon het bijna niet aan. De emoties vlogen de pan uit. We wonnen dik verdiend met 7-3.

De terugmatch had dus geen belang meer. Toch werkten ze met gemene trucs. We moesten in een uithoek spelen op afgekeurde tafels en slecht verlicht. Telkens kwam mijn balletje terug van het netje, en ja hoor achteraf bleek het net twee centimeter te hoog gespannen. Mark speelde in op mijn gevoeligheid voor afleiding met signalen. Mijn medespelers wisten alles nog in betamelijke banen te leiden. Het eindigde daarom in 5-5.

Lachen nu om wat Bruyneel in het US-blaadje schrijft:
‘Wij van US waren overal getipt als kampioen. Met vasthoudende verdedigingen en razende aanvallen probeerden we het gat te dichten dat al snel ontstond tussen ons en Tempo Team dat een ware slachting aanrichtte. De tweede keer deden we het beter en ik won alle drie tegen de kampioen.’

Jammer dat de clubbladen overal het veld ruimen voor internet. Dit is echt leuk leesvoer ook al snap ik de helft niet echt omdat ik geen US’er ben. En zo hoort het ook. Koningin Beatrix had met Kerst wel beetje veel gelijk: op papier leeft het veel meer dan op internet, het is ook niet zo ongeadresseerd.
Wel lijkt het me gepast om het voor Marleen op te nemen. Zij is oorspronkelijk van ons, nu nog bij ons trainer maar ze speelt voor Dames 1 US. We delen deze fraaie en technisch zo bekwame dame dus. Die ondanks alles wat ze van de natuur meekreeg en ontwikkelde zo gewoon is gebleven.

Dat kunnen die studenten blijkbaar niet zetten. Er wordt op diverse bladzijden geïnsinueerd met geruchten zonder bron dat Marleen de zwakste is en zo onzeker. Terwijl Marleen niet meedoet aan de studentenbluf en grote kwaliteit in zichzelf meedraagt die niet in punten is uit te drukken.
Gelukkig neemt ze het voor zichzelf op, en hoe:
‘Ik kan het wel hebben. Het zijn niet de slechtste boompjes waar hondjes tegen plassen.’

Heikel is het artikel ‘Een vruchtbaar spelletje’ op blz 12/13. Daarin wordt aangetoond aan dat US-tafeltennissers vruchtbaarder zijn dan gemiddelde Nederlanders. Dan Tempo Team’ers dus. Elders staat al met zoveel woorden dat US-mannen meer leden zouden hebben. Wat is waar en wat niet. Misschien heeft het niks met elkaar te maken maar ik vind e.e.a. op zijn minst niet smakelijk. Hopelijk kunnen de besturen dit transparant maken.

Ook in 2010 kunt u elke zondag vanaf 12.30 tot 17.30 uur bij ons spelen. Nog wel: het gebouw moet weg voor de Zuidas. Zowel wij als US zitten in de nesten. De gemeente kondigt al al jaren de sloop aan maar we krijgen niks adequaats ter vervanging aangeboden.


Zie ook: http://www.ttv-tempoteam.nl/

Schrijver: Jos Zuijderwijk, 2 januari 2010


Geplaatst in de categorie: hobby

3.1 met 8 stemmen 646



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)