Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Schaats

Zo en mag het nu weer eens eens 'n keertje flink gaan dooien?
Want ik word een beetje niet goed van al dat geschaats.
Eindeloze herhalingen van Sven die met een toch wat verwend gezicht en veel te zelfverzekerd zijn 4e Europese titel op komt halen.
Je mag hopen op een enorme verrassing in Vancouver. Een totaal onbekende Oeigoer die vanuit het niets op de 5 en 10 km alle bestaande records verpulvert.
Sven met een beteuterd gezicht naast Kemkers op dat bankje, smijt zijn schaatsen om zich heen. Ze blijven vlak naast de muisstille oranje feestneuzen met de punt vooruit in de boarding steken. Poef..Poef..
Diskwalificatie voor de ploegenachtervolging. Miljoenen zijn erin gepompt, en dan komt daar een man in een maillot van Mongoolse schapenwol en met gebreide oorwarmers de baan op en rijdt de hele miljoenenkliek aan gort. Dát zijn de Spelen waar ik voor op wil blijven. Er is niets erger in de sport dan een voorspelbare winnaar.
Even drie keer Goud ophalen en dan weer naar huis. Waarom sturen ze die medailles niet alvast even op vanuit Canada. Scheelt een hoop gedoe.
En dan vandaag telkens weer die finish in Loosdrecht.
Vervolgens de reusachtige Smeets met een bespottelijke ijsmuts op dat enorme hoofd aan de rand van een 100 meter baantje in Dalfsen waar Erben Wennemars zijn afscheid viert.
Eerste stapjes, eigen achtertuin, ja ja ja..
Nationale gebeurtenis, historie, Anton Piek allure, beelden uit de keuken van ónze Erben, een persoonlijke tête a tête in gloeiende empathie..
Mart die wegglibbert in zijn eigen superlatieven.
Mag het nu eindelijk afgelopen zijn.
Overal bespiegelingen over die tocht in Friesland, die er toch niet komt vanwege het fondantijs, papijs, sneeuwijs, prutijs, ruïneijs, nog géén ijs.
Philip Bloemendaal in Zwart wit Polygoonbeelden over de klassiekers en de helletochten van vroeger.
Schaatsers in Een vandaag, Netwerk, Nova, Pauw en Witteman. Onverstaanbare Groningers met enorme snorren en Friese doorlopers naast sombere ijsmeesters.
Elke Jan drieletter met een puntmuts en een Black en Dekker loopt gaten in het ijs te boren en steekt er de houten centimeter in die mijn vader ook al in zijn gereedschapskist had liggen.
Op die manier wordt het natuurlijk nooit wat met die ijsvloer.
Schaatsen en de media. Het is éven leuk maar dan wordt het ergerlijk. Alsof het warme gemeenschapsgevoel dat ons land bij drie graden vorst overvalt ook standhoudt als de thermometer boven 0 komt.
Het is altijd teveel, te vaak, te groot, te opgeblazen en in no time afgelikt.
Op!
En dan kan het stokje weg, net als bij het raketje van Ola in de zomer, waar ik nu hevig naar verlang.

Schrijver: trawant, 13 januari 2010


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.0 met 5 stemmen 337



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Rob Mientjes
Datum:
14 januari 2010
Ik geef ook een vette 10 :)

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)