Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Haïti-miserie

Hoeveel pech kan een mens eigenlijk hebben in zijn leven?
Dan word je geboren in één van de armste landen ter wereld, moet je je leven doorbrengen in een huis dat geen weldenkend mens een huis noemt, maar een hoop stenen op elkaar, en net als je denkt dat het leven is wat het is en je gewoon pech gehad hebt door op de verkeerde plaats geboren te worden, door geboren te worden tout court, net dan, op 12 januari, bij het ondergaan van de zon, beeft de aarde onder je voeten 7 op de schaal van Richter en liggen al die opeengestapelde stenen die eens je huis waren allemaal op de grond. En als je écht pech hebt, lig je eronder. En als je nog meer pech hebt, amputeren ze je been waar je bij ligt, omdat ze je anders niet vanonder het puin kunnen halen.

Alsof dat allemaal nog niet erg genoeg was, volgde er acht dagen na de eerste schok een tweede, kwestie dat wat nog overeind stond ook tegen de vlakte ging.

Maar er was ook plaats voor een mirakel. Donderdag werd een kind van acht levend vanonder het puin gehaald. Maar er zat een reukje aan. Niet aan het kind, maar aan het verhaal. Normaal krijgen we bij zo’n redding eerst het puin te zien waar het levend slachtoffer vanonderuit gehaald moet worden, dan een bulldozer die vakkundig dat puin weghaalt en dan een held met een helm die het slachtoffer uit zijn hachelijke situatie bevrijdt. Nu niet. Het beeldfragment toonde enkel het kind dat uit een soort put gehaald werd en door zijn redder in de lucht werd gestoken. En wat deed het kind? Het stak zijn armpjes in de lucht, alsof het Parijs-Roubaix gewonnen had. Acht dagen geklemd onder het puin, geen licht, geen eten, geen drinken, de spieren helemaal verstijfd en bij je bevrijding je armpjes in de lucht steken?
Me dunkt dat de naar Haïti afgezakte journalisten na een week niet meer wisten wat schrijven en dan maar zelf een scenario verzonnen hebben, kwestie van hun verblijf nog wat te verlengen en een filmregisseur op ideeën te brengen. Mijn been eraf als het geen Amerikanen waren.

In België is er geen aardbeving nodig om gebouwen plat te leggen. Alleen vakbonden. Deze keer lag de vestiging van AB InBev - de grootste bierproducent ter wereld – twee weken plat. De directie had beslist om 299 werknemers te ontslaan en dat pikten de vakbonden niet van een bedrijf dat winst maakt. En dus werd er gestaakt. Nu is het al erg genoeg dat de gewone man gegijzeld wordt als ze bij de spoorwegen staken, of in zijn veiligheid bedreigd wordt als de cipiers staken, als ze nu ook nog eens zijn bier gaan afpakken, dan is het hek wel helemaal van de dam. Want ondertussen is er bijna geen Jupiler, Stella of Leffe meer te verkrijgen, niet op café, niet in de winkelrekken. Straks moeten we nog allemaal Heineken beginnen drinken.

Hoeveel pech kan een mens eigenlijk hebben in zijn leven?

Schrijver: Johan De Smet, 24 januari 2010


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.7 met 46 stemmen 518



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)