Papa is de pest
‘Vanaf nu gratis koffie.’ Het onderwerp van de e-mail die de grote baas vorige week rondstuurde, liet weinig aan de verbeelding over. Het zou vanaf nu drummen zijn aan de koffie-automaat op het werk. De échte koffiedrinkers, die geen graten zagen in 20 cent voor een bakje troost op een uitzichtloze werkdag, zouden voortaan voor de voeten gelopen worden door gierige Suzy van de boekhouding en paria-Pieter van IT. Dezelfde twee aan wie je altijd twee keer moet vragen of ze nu wél of niet gaan bijleggen bij het afscheidscadeau voor een collega.
Maar in de uren na de e-mail gebeurde er niets. Geen Pieter die hoogdringend naar het toilet moest en in het passeren dan ook maar eens de gratis koffie wou proberen, geen Suzy die wou testen of het geen flauwe grap van de baas was. Niks.
Tot de dag erna, om exact 10u22. Toen passeerde Suzy, met een lege kop, schijnbaar nonchalant, alsof ze die richting elke dag wel een paar keer uitliep. Ik denk zelfs dat ze aan het fluiten was. Twee minuten later passeerde ze terug, opvallend trager dan ervoor en met gefronste wenkbrauwen in plaats van getuite lippen, alsof dat hielp om niet te morsen.
Een kwartier later: Pieter. Zijn lege kop draaiend rond zijn gestrekte wijsvinger, alsof hij een begenadigd jongleur was.
En toen werd het me te veel. Ik stond recht en ging hem achterna. Ik dacht: ik zal hem een beetje gaan opjagen aan de automaat. Eens zien hoe stuntelig hij met de knoppen van de automaat omgaat. En een beetje jennen. ‘Eerste keer hier, Pieter?’ ‘Je hebt toch geen geld in het gleufje gestoken, he, het is gratis vanaf nu.’
En daar stond hij dan, bij de automaat, met zijn lege kop. Er stond iets op gedrukt, al kon ik alleen de laatste letters zien, de rest was naar de binnenkant van de automaat gericht. ‘best’ las ik en ik gokte dat er ‘Oost west, thuis best’ op stond. Tenminste, dat hoopte ik, en dat hij op een dag de daad bij het woord zou voegen.
Hij drukte als een ervaren koffiedrinker op de juiste knopjes. Drie keer op het plusje en dan ‘cappuccino’. Mijn kop eraf als hij gisterenavond toen iedereen al naar huis was niet is komen oefenen.
Twintig seconden later begon de machine te pruttelen en was zijn kop vol. Hij stak zijn vinger in het oor en liep weg, de letters duidelijk leesbaar nu: Papa is the best.
Geplaatst in de categorie: drank
koffie
662
Geef je reactie op deze inzending: