Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Balkenende

Vorige week schreef ik over Machiavelli – vandaag over Balkenende.
Kipling schijnt ooit over oost en west geschreven hebben: never the Twain shall meet, maar dat geldt ook voor Machiavelli en Balkenende. Maar dan om een andere reden. De een is al lang dood.

Maar op een andere manier lijken ze elkaar te ontlopen. De stijve Zeeuw is ongeveer het omgekeerde van de ware hedendaagse uitvoerder van Machiavelli’s aanbevelingen: Berlusconi. Terwijl de protestant het nauwelijks met zijn eigen vrouw doet, wordt de katholiek welhaast gevierd vanwege de vele meisjes waarmee hij het bed heeft gedeeld. En verwacht van Berlusconi geen excuses – dat raadt Machiavelli hem ten stelligste af.

Toch is Balkenende een betere lezer van Il principo dan je op het eerste gezicht zou vermoeden. Balkenende steunt niet op huursoldaten (lees: een reclamebureau), maar op eigen manschappen (Jack de Vries en consorten). Ook moet hij voorkomen dat hij gehaat wordt. Om dat te doen, moet hij volgens Machiavelli van de bezittingen van mensen afblijven, hetgeen precies de eerste stappen zijn die het CDA deze campagne doet: afblijven van de hypotheekrenteaftrek en stoppen met het rekeningrijden.

Eén dingetje doet hij overigens wel fout. Balkenende laat zich volgen door een journalist van het NRC. Je kunt dagelijks lezen welk bezoekje hij nu weer aflegt. De journalist tekent genadeloos op wat hij aan het doen is. Het is een variant van de Woutertapes – iets wat Wouter Bos nooit had moeten laten gebeuren – en helemaal verkeerd. Aldus Machiavelli. Want je moet niet laten zien wie je bent, maar een beeld van jezelf scheppen. En dat kan beter zonder journalist op je lippen.

Balkenende gaat het zo niet redden, dit keer.

Schrijver: Jan R. Lunsing, 1 april 2010


Geplaatst in de categorie: politiek

3.0 met 6 stemmen 209



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)