Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Zondagsritje

Mooi weer en dan gewoon een stukje met de auto rijden op zondag. Mijn opa vond dat altijd geweldig. En ik verveelde me op de achterbank. Zwijgend, domweg naar buiten kijkend. Dvd, mobieltje, Nintendo of wat dan ook, niets was er. Zo’n ritje duurde eindeloos, want het tempo was net zo rustig als de zondag zelf.
Een goede vriend die mij meeneemt pakt het iets anders aan. Handen losjes op het stuur van zijn nieuwe cabrio, beukende muziek, hoog tempo. “Geweldig hè?”, roept-ie. “Deze is nog beter dan de vorige. Hij trekt veel sneller op. Voel maar.” De wagen schiet vooruit. Ik zwijg. Was ik maar niet mee gegaan, maar mijn vriend bleef hardnekkig aandringen.

Hij liever dan ik met z’n snelle cabrio. Hard rijden is zinloos. Achter elke boom loert een agent met een lasergun. Tussen de bloemen in de berm staan camera’s verstopt en brave burgers bellen direct de kliklijn. “Kijk uit”, roep ik. “Daar komt een politieauto.” Mijn vriend grijnst. “Joh, maak je niet druk. Niks aan de hand. Die komt van de andere kant hoor.” De auto rijdt voorbij en ik zie hem verdwijnen in de zijspiegel. Dan valt mij iets op. “Zie je die auto achter ons? Volgens mij zit daar een camera in.” Mijn vriend slaat lachend met zijn hand op het stuur. “Wat heb jij? Beetje te veel televisie gekeken?” Hij slaat joviaal op mijn knie. “Zeg, wanneer heb jij eigenlijk voor het laatst in een auto gezeten?”

Daar moet ik even over nadenken. Geen idee, in ieder geval was de benzine nog betaalbaar. “Kijk daar dan”, roep ik ineens. “Die auto daar, en die man.” Nu trapt mijn vriend hard op de rem. Zijn blik verstrakt. We zien verderop een auto in de berm staan. Dat kan wel eens zo’n stiekeme snelheidscontroleur zijn. Een man staat naast de auto op het fietspad en kijkt naar de grond. Hij beweegt niet. Mijn vriend trapt alweer op het gaspedaal. De grijns op zijn gezicht is ook weer terug. “Haha, ga jij maar wat nieuwe rijlessen nemen jochie. Die kerel staat gewoon te bellen man. Jij bent echt niet meer van deze tijd.” Op dat moment denk ik aan mijn opa.

Schrijver: Rob Chevallier, 26 april 2010


Geplaatst in de categorie: verkeer

3.3 met 3 stemmen 345



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)