Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Jehova’s getuigen

De bel ging. Verd…mompelde ik omdat ik net bezig was de kaas op de lof te smelten. Als je lekkere lof met kaas wil maken dan is de duur van het smeltmoment cruciaal. Te lang en te heet smelten geeft een gele drab. Te kort en te koud is een afknapper. Nog nooit was het me gelukt om mijn gezin een echt smakelijke lofkaas voor te zetten. Dat wetende had ik me voorgenomen om het dit keer niet te verprutsen.

Voor de tweede keer ging de bel. Dit keer luider, haast boos klonk ie. Potverdrie, zou het de buurman wezen? Met een pakketje onder de arm? De postbode bezorgt tegenwoordig overdag pakketjes bij de buren als je niet thuis bent. Vroeger deed hij een kaartje in de bus waarop stond waar en wanneer je het pakketje kon ophalen. Maar dat was vroeger en nu is nu. Dat kaartje is wegbezuinigd in het kader van toenemende inzichten in wat de klant anno 21-ste eeuw behoeft. Nu zadelt de TNT de buren met het pakketje op. Mij was het ook al een keer overkomen dat ik het pakje van huisnummer 43 in de maag gesplitst kreeg. Dus ik ’s avonds erheen om het te bezorgen. Belt die dame van nr. 43 een uur later bij mij aan om te zeggen dat het pakje niet voor haar was bestemd. De TNT wilde het niet terughebben dus heb ik het pakketje maar gehouden. Er zat een tuinkabouter in van de Welkoop. Is dat stelen?

Met duidelijk paniek in mijn stem schreeuw ik naar boven. Mijn dochter is als enige thuis. De anderen kunnen elk moment komen maar ze zijn er nog niet. Maar wat mijn dochter ook aan het doen is, ze hoort mijn hulpkreet niet. Waarschijnlijk staat ze onder de douche. Of belt ze met een van haar vriendinnen. In beide gevallen hoef ik er niet op te rekenen dat ze het eerste halfuur beschikbaar is om de deur open te doen.

Nadat de bel voor de derde keer gaat, geef ik me gewonnen. Ik draai het gas uit en ren naar de voordeur. Daar staan ze. Twee Jehova’s getuigen. Een minzaam kijkende man, ietwat op de achtergrond en een grootogende Nieuwe Nederlandse. Zij neemt het woord.
‘Ik wou even met u praten over de verlossing…’ ‘Ik ben al bekeerd,’ haast ik me te zeggen. Ze houdt aan, vraagt of ik de tien geboden in acht neem – ‘ik vloek alleen als niemand het hoort,’ jok ik – en beloof de Wachttoren te lezen als ik nu terug naar de keuken mag.

Terug bij de kookplaat loop ik naar de bijkeuken. Ik werp de Wachttoren op de stapel oud papier. Maar als ik het koken weer oppak, krijg ik wroeging. Beloofd is beloofd, denk ik als ik de Wachttoren uit de stapel vis. Roerend bij mijn pannetjes sla ik het magazine open, daar lees ik: Voor Hem niets dan lof.


Zie ook: http://www.gmuitgevers.nl

Schrijver: George Knottnerus, 7 mei 2010


Geplaatst in de categorie: voedsel

4.0 met 8 stemmen 390



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)