Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Ondankbare blagen

Er zijn kinderen die hun opvoeders tot wanhoop kunnen drijven. Peuters die het bloed onder je nagels vandaan halen. Lastpakken die je achter het behang wilt plakken. Jengelende, dreinende, blèrende, zeurende en treiterende blagen.

Ze gaan net zo lang door en zetten alle middelen in tot ze hebben wat ze willen. Dat gedrag begint al in de babytijd, hoewel ze dan nog niet veel kunnen doen. Maar je herkent het opstandige karakter al snel aan het wild trappelen met de voetjes. Of ze krijsen harder dan een stel vuvuzela’s.
Zodra ze kunnen lopen gaan ze een stapje verder. Voortdurend weglopen, bewust alle gevaarlijke plekken opzoeken, domweg stil blijven staan en niet verder willen, of gewoon op de grond gaan zitten of liggen. En dat allemaal omdat ze hun zin niet krijgen.

De puberteit begint bij dit soort kinderen al vroeg. En verder zullen we het hier maar niet over die periode hebben. Want wat er dan gebeurt met die kinderen en hun ouders, dat is met geen pen te beschrijven. Wel is duidelijk dat in die tijd het ware karakter helemaal blootgelegd wordt. Dan blijkt dat die baby- en kleutertijd nog maar kinderspel was. En dan is ook duidelijk dat het bijna niet meer goed kan komen met zo’n kind.

Stel je nu eens voor dat één van die ondankbare blagen in de politiek terecht komt. Dat komt wel eens voor. De politicus zal nog steeds blijven treiteren, schreeuwen, weglopen en zeuren als een klein kind. En dat alleen maar omdat hij net als vroeger gewoon z’n zin wil hebben. Dan zijn het niet alleen de ouders die tot wanhoop gedreven worden.

Schrijver: Rob Chevallier, 12 juli 2010


Geplaatst in de categorie: politiek

2.0 met 8 stemmen 243



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)