Twee keer kijken

Een vriend van me vertelde me dat hij bij het paardrijden naar zijn dochter stond te kijken. Hij keek rond, naar de andere vaders en moeders. Toen hij dat deed, zag hij allemaal blanke mensen. Mijn vriend was niet de enige buitenlander, er waren Engelsen, er was een Amerikaan en een Duitser. Allemaal met een dochter, soms een zoon, die op paardrijden zat.

Het was elf september. Geert Wilders was bezig zichzelf en Nederland belachelijk te maken – gelukkig hebben weinigen het gezien. En mijn vriend stond, geheel wars van welke terroristische ideeën dan ook, hij was zelfs geen islamiet, met de verkeerde huidskleur langs de baan.

Wat moest ik hem zeggen? Dat die blanken het wel niet zouden zien? Dat hij er wel bij hoorde? Wat moest ik mijn vriend zeggen? Ik moest denken aan Amil Ramdas die mijn ogen opende toen hij schreef, dat als hij binnen kwam, iedereen altijd een donkere man binnen zag komen. Sommigen zagen later, als ze met hem in gesprek kwamen, een intelligente, belezen, onderzoekende man. En een Nederlander.

Ik vertelde mijn vriend, dat mensen twee keer moeten kijken, voordat ze elkaar kunnen zien. Ik vertelde dat er veel mensen zijn, die twee keer kijken.

Ik hoop vanuit het diepst van mijn hart dat ik gelijk heb. Maar ik ben er niet zo zeker van.

Schrijver: Jan R. Lunsing, 16 september 2010

janrlunsinghome.nl

911 kijken wilders kijken wilders

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.3 met 6 stemmen 411