Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Groundhog day

Elke werkdag zie ik hem lopen op precies hetzelfde punt. Hij loopt op de stoep met zijn hondje richting station. Ik fiets naar de rekken om mijn ijzeren ros erin te zetten. Als ik flink doortrap kan ik net linksaf kruisen voor de man met het hondje. Dat is van wezensbelang. Lukt het niet dan moet ik inhouden en is er een dikke kans dat ik moet wachten voor tegemoetkomend snelverkeer waardoor ik terechtkom achter de busforensen en de trein van 6.56 uur mis. Er is nog een tweede kans bij de gratis krantjes. Mocht ik niet voor de man met het hondje kunnen kruisen dan laat ik Metro, Spits en De Pers links liggen waardoor ik vijftien seconden inloop op mijn vertraagde schema en als ik geluk heb de trein toch kan halen tenzij deze stipt op tijd wegrijdt.

Na iedere werkdag kom ik op dezelfde tijd op ongeveer hetzelfde punt een fietser tegen die gebiologeerd naar mijn schoenen kijkt. Toen ik eens sandalen droeg verloor hij bijna de macht over zijn stuur.

In de film Groundhog day worstelt Bill Murray ook met de dagschema’s. De sleur van het dagritme wordt op scherp gezet omdat door een fout in de tijd de kalender blijft steken op steeds dezelfde dag. Elke ochtend wordt Bill wakker op dezelfde datum in het zelfde bed en hij weet dat hij diezelfde dag zal herbeleven. Alleen hij weet dat. De mensen om hem heen weten van niets. Zij denken dat zij een nieuwe dag ingaan. Maar Bill kan op het laatst een dief in de kraag vatten en een ongeluk voorkomen omdat hij de toekomst weet. Hij wordt dan ook steeds geliefder bij de mensen om hem heen.

Als ik ooit de hoofdprijs win in de postcodeloterij stop ik met werken. Dan geef ik een feest en nodig ik al die mensen uit die ik dagelijks ontmoet in mijn woon-werkverkeer. Kan ik eindelijk eens vragen aan die man met het hondje of hij ook zo zijn best deed om mij op vaste punten te kruisen. En aan die schoenenkijkende fietser of hij bij Scapino werkt.

Helaas speel ik geen rol in een film, noch is er een hoofdprijs voor me weggelegd. Dus word ik ook niet geliefder bij mijn woon-werkverkeersgenoten. Maar net als Bill Murray zit ik gevangen in een dagelijkse sleur van zich steeds herhalende gebeurtenissen. Hoewel… eergisteren werd die sleur doorbroken. De trein terug had vertraging. Door vallend blad was het spoor glad waardoor de ene trein die wel reed hutjemutjevol was. Als een haring in een ton treinen en bij elk schokje tegen andere haringen in diezelfde ton aandeinen is geen pretje. Dan maar liever een gewone, voorspelbare groundhog day.


Zie ook: http://www.gmuitgevers.nl

Schrijver: George Knottnerus, 5 november 2010


Geplaatst in de categorie: film

4.1 met 10 stemmen 369



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)