Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Gedachtestreepje

Samenleving. Ze moesten het woord uit de Van Dale halen, je krijgt het toch niet meer uitgelegd. Wacht, ik zet er een streepje tussen, samen-leving, dan kan u er ook over vallen, als een hordeloper die zijn dagje niet heeft. Hordeloper: iemand die hordelopen beoefent. Zo kan ik het ook. Bisschop: iemand die nog een tweede schop verdient voor al zijn stommiteiten.

Ter zake nu.

Veel wordt er niet meer samengeleefd tegenwoordig. De ene sleept de andere voor de rechtbank omdat zijn haag over de grens groeit, een straat verder ziet iemand het einde van zijn zorgen niet meer, draait de gaskraan open en neemt zijn vrouw en kinderen mee. En we kunnen het ook al niet meer verdragen als iemand met de laatste parkeerplaats gaat lopen. Dan gaat een honkbalknuppel verder waar woorden stoppen. We noemen de samenleving beter maatschappij, dat klinkt meer alsof er nog aan gewerkt moet worden. En op de vrijgekomen plaats zetten we respect, maar dan met een k, zo staat het er twee keer.

We zijn allemaal vijanden geworden van elkaar. Vij-anden, ik zet er een streepje tussen, zodat u ziet vanwaar het komt: ‘wij’ en ‘de anderen’.

Ach.

Het is er de tijd van het jaar voor om neerslachtig te zijn. Neerslachtig komt van neerslag, maar dat wist u al. Het is herfst, de bladeren vallen als bladeren van de bomen. U wordt er niet blijer van als u verder leest, ik zeg het u maar. Al wil ik u nog twee zekerheden meegeven. Ze staan op het einde, ga maar kijken.

Ongeduld, het is des mensen. Tegenwoordig moet alles snel gaan. We kopen een boek en lezen enkel de laatste bladzijde. Heb je de nieuwe van Márquez al gelezen? Ja, verrassend einde, voor de rest niet veel soeps. Nooit eerder hebben we zoveel nood gehad aan ontstressen. We willen thuis een eigen sauna, zo moeten we tenminste niet meer in de zweetgeur van een ander zitten. En voor we het goed en wel beseffen zijn we oud en afgeschreven en turen we uren naar buiten vanuit een zetel waar we zonder hulp niet meer uit kunnen. En net dan, als het te laat is, als we te veel tijd hebben, kijken we vol heimwee terug op het leven en speelt alles zich af in de verleden tijd. Had ik maar dit en had ik maar dat.

Maar ik had u nog iets beloofd, al was het maar om mijn belofte te houden dat u er niet blijer van zou worden. Dat er twee zekerheden zijn in het leven: de wereld is om zeep en optimisten zijn ook maar naïeve pessimisten.

Schrijver: Johan De Smet, 14 november 2010


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.7 met 57 stemmen 678



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)