Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Poëzie Op Pootjes. Ja haha. Met Vleugeltjes.

Waar wordt een mens meer dichter dan bij de gloeiende massa van Den Haag? De stad gebouwd op een vulkaan, ongeveer 100 km2 groot. Binnen coördinaten 52°05' NB 4°18' OL, oppervlakte vrijwel gelijk aan de Eyjafjallajökull op IJsland. De vulkaan die met asregen ons continent wekenlang in 2010 verduisterde.
Iedere duurzaam in Den Haag gevestigde trilt in lichte mate en voelt bovengemiddeld warm aan. Vulkanisch zegt de seismografie.


De vulkaan slaapt al miljoenen jaren. Wij allen weten, dat is relatief. Uitbarstingen komen zelfs bij actieve hoogst onverwacht. Gelukkig stolt het langdurig in de Haagse magmakamer. Toch,ieder moment kan ‘kannibalisme’ optreden: lava dat gestold gesteente ‘opeet’ en vervloeit. Blijft in verhoogde staat paraat!
Leidt niet elk kannibalisme tot uitbarsting, wel mogelijk tot ongerichte onrust.

Zo kunnen wij nu de nerveuze onrust einde negentiende eeuw afleiden uit roering in de magnakamer. De bevolking voelde het echter ‘aan haar water’. Gesproken werd van ‘de komende Ramp van Scheveningen’. Van der Hegge, topbestuurder, schreef in Het Vaderland(1889):
“….juist de ongelijkheid der duinen de afwisseling van bergen en dalen, breekt de kracht van den golfslag. En nu zijn juist al die ongelijkheden op een zwak punt, Scheveningen, door het voortdurend afgraven en nivelleren weggenomen."
De Tilburgsche Courant meldde dat ‘s Gravenhage niet houdbaar was, te laag in poelen pal achter de duinen.
Merkwaardig genoeg hield deze praat na de rampzalige storm van 1894 op. Wie water deert die water keert: men ging weer voor dijkverzwaring.

Thans weten wij van vulkanische gedragsbeïnvloedingen. De Hagenees lijkt vanuit zijn ondergrond goeddeels doorstroomd met het zogenaamde Corioliseffect, een speciaal geval van de wet van impulsbehoud. Dit effect houdt in dat de trilling van het voorste deel dat de beweging inzet, richting en snelheid voor de rest bepaalt. De massadebietmeter meet recht evenredig tijdverschillen tussen delen. Nauwelijks merkbare werking dus van achterliggende zoals de vrije wil.
Ongeacht externe invloeden!

De doorsnee-Hagenees heet inderdaad nauwelijks voor bijsturing bereikbaar. Corioli wordt herkenbaar in herhalingsdrang en behoudzucht. Ongeremd. Verklaring voor welig tierend onbekookt soms uitslaand chauvinisme. Als natuurlijke respons op afwijzende signalen uit de rest van ’t land.
Een standenmaatschappij omdat archetypisch iedereen blijft wat-ie wordt. Hoewel, niet iedereen is even ontvankelijk. Men kan niet straffeloos de ene voor de andere Hagenees inruilen!

Hoe omvattend ook het blijft een hypothese, paradoxaal niet steeds eensluidend. Zo zijn er aanwijzingen van resistentie. Toch juist lijkt ze juist voor Den Haag veel te verklaren in verlichtende samenhang. Neem het bombarderen van plat-Haags als ‘kakkuh zondah dâwée’ tot hoger cultuurgoed. Of voor zogeheten Hagenaars, culturele evenementen als ‘Den Haag huilt’ organiseren. Dat doet een beetje stad niet. Maar ze tot minderwaardigheidscomplex herleiden is primitief. Nu de vulkaantheorie deze verschijnselen meer in samenhang verklaart.

Enfin, veel wordt toetsbaar. Wel zwaar, bedacht ik bij entree van Selexyz Verwijs donderdag 27/01/2011. Uitgenodigd door Connie Verveda. Als extraneus naast Haagse dichters van De Witte Uitgeverij(Wil van Sebille).
Een droom werd waar: optreden met eigen gedichten op de Passage. In de Selexyz-zaal blikkend op de schone binnenbeglazing en de ornamenten tot drie hoog met corridors, doorlopend gevuld met boeken en klanten. Nu nog geniet ik. Trots.

Dichtcoryfeeën trokken voorbij zoals Edith de Gilde, Jeannette Biesbroeck, Jeroen de Vos, Marie-Louise Kruis. Haags, hoog niveau, maar alleen Haags omdat zulks thematisch opdracht was. Ik kon niks toetsen dus. Alleen Victor Meijer bleek vulkanisch. Deze poelier uit de Escamp is ongeremd Haags chauvinist. Buiten optredens doet hij echter heel gewoon. Dan blijken Hagenezen gewone veranderlijke mensen.

Ronduit fenomenaal was de poëtische erotiek-performance van Viviane Rose. Speciaal geval, om in de gaten te houden.

Daarna naar de Centrale Bibliotheek voor Kees van Kooten’s aftrap van ‘Poëzie Op Pootjes’. Leuk feestelijk.
Ik vroeg Kees na afloop 'Poëzie Op Pootjes. Hoort daar niet iets achter Heer?’.
‘Ja haha’ zei de volkskomiek, ‘Met Vleugeltjes’.
Hadden ze in Pompeii maar kunnen wegvliegen


Zie ook: http://www.poezieoppootjes.nl/

Schrijver: Jos Zuijderwijk, 29 januari 2011


Geplaatst in de categorie: toneel

3.2 met 5 stemmen 291



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)