Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

De donkere kant van de weg

‘Ik wens u veel succes,’ zei de man die ons (een kameraad en ik) betrapte bij het vullen van brievenbussen met verkiezingskrantjes van de PvdA. ‘Dit kabinet moet zo snel mogelijk naar huis’.
Ik draaide me om en zag een merkwaardig geklede man. Hij had een onopvallende donkere jas aan met dito schoenen, maar daartussen zat een trainingsbroek. Wie trainingsbroeken gebruikt als gewone kleding, verraadt een laag inkomen en langdurige werkloosheid. Kleren die lijken te zeggen, dat je een andere kant op moet kijken. Dit was echter in tegenspraak met zijn hoofd. Hij was uitermate goed geknipt en had een opvallende en uiterst moderne bril op. Een bril die aandacht trok.

Later in het gesprek verklaarde hij dat hij vroeger kapper was geweest. Maar eerst legde hij iets anders uit. Hij bleek een inkomen te hebben van zeven euro per dag. ‘Kun je daarvan rondkomen?’ vroeg ik verbaasd, hetgeen hem boos maakte. Een domme opmerking.
Nee. Dat kon hij niet. Hij kreeg eten van de voedselbank, leefde soms van chips, hij had vijf sokken, vijf broeken, van alles vijf kleren, hij had thuis een klapstoel in een leeg huis. En een televisie. En een computer die hij van de sociale dienst had gekregen, maar die het niet deed. Dus keek hij de hele dag televisie.

Hij was gescheiden. Zijn ex-vrouw had de zaak. Het bleek om een aantal kapperszaken te gaan. Zijn ex-vrouw had ook een poging gedaan om hem 375.000 euro BTW van die kapperszaken te laten betalen, maar zijn advocaat had dat voorkomen. De man had schulden. Hij had zijn huis opgeknapt en de spullen die erin stonden verkocht.

‘Mensen lachen om mij, als ik hun dit vertel,’ legde de man uit. Wij lachten niet. Ik was boos op een wetgeving die mensen in die situatie krijgt. De man rekende ons voor hoeveel een asielzoeker kreeg, maar wij gingen er niet op in. Het was duidelijk dat deze man veel minder kreeg en veel te weinig. ‘Ik heb veertig jaar gewerkt.’ Hij was dus een voormalige hardwerkende Nederlander. Iemand waar Rutte niet meer naar omkijkt, omdat hij alleen geïnteresseerd is in hardwerkende Nederlanders die verantwoordelijkheid nemen voor hun eigen bestaan.
Na de scheiding is hij in de war geweest. Zijn ex-vrouw is met een vriend van hem getrouwd. ‘Een goede vriend,’ zei hij, zonder woede of zelfs blijkbare boosheid. Maar het leek me wel een ex-vriend. Hij had schulden. Schulden die hij gedeeltelijk had opgelopen door eerst geen uitkering aan te vragen. Hij wilde niet van de bedeling leven.

Natuurlijk weten we niet exact hoe zijn probleem in elkaar zit en in hoeverre het aan hemzelf ligt. Natuurlijk weten we niet, wat zijn vrouw hem heeft aangedaan en niet wat hij zijn vrouw heeft aangedaan: ‘Ik trouw nooit meer’.

Begrijpelijk.

Maar het verhaal is schrijnend. Hij probeert zich overeind te houden. Hij verzorgt zijn uiterlijk. Maar hij is alleen thuis en ‘ik wandel alleen ’s avonds’. We konden niets voor hem doen. We konden alleen luisteren. Vervolgens gingen we verder. Hij liep de nacht in. Later in de auto passeerden we hem. Hij liep aan de donkere kant van de weg.

Schrijver: Jan R. Lunsing, 3 maart 2011


Geplaatst in de categorie: maatschappij

3.4 met 5 stemmen 171



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
J.de Groot
Datum:
3 maart 2011
Email:
joke190411telfort.nl
Goed betoog.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)