Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Zij

Zoet. Mijn broertjes ruiken anders. Niet zoals zij. Haar haar zweeft langs mijn gezicht. Zacht is het. En bruin met een rode glans erdoorheen. De lichte krullen vlammen oranje op als de namiddagzon door het bladerdak heen breekt. Ze staat met haar rug tegen de gerimpelde stam van de dikke eik. Zal de rug van haar bloesje niet groen worden?

Mijn ballpoint schoof stroef over het door de bieb verstrekte velletje papier. De workshop ‘Schrijf je leven ’ werd daar gegeven in het kader van de boekenweek. Het thema ervan is ‘levensverhalen’ dus schreef ik me ervoor in. De opdracht van de biografische coach was: ga terug naar je prille jeugd en schrijf over een geliefd persoon. Over een indringende ervaring met die persoon, liefst in de tegenwoordige tijd. Mijn eerste romance dacht ik, daar ga ik over schrijven.

Wat zal haar moeder straks zeggen als de rug van haar bloesje groen is uitgeslagen van het mos op de stam? Het kan haar niets schelen. Mij ook niet. Wat kan ons gebeuren? Wat kan mij gebeuren? Eindelijk staan we dicht bij elkaar. Eindelijk ben ik bij haar, bij Monique.

Ja en nu? dacht ik. Hoe ging het verder? Het is zo’n godganse lange tijd geleden. Wat zei de biografisch coach ook alweer? O ja: pen op papier houden. Laatste woord herhalen. Vanuit de zintuigen schrijven.

Zo dicht dat ik haar ruik, mezelf kan zien in haar grote bruine ogen, haar kan aanraken. Hé, dat moedervlekje in haar hals heb ik nog niet eerder gezien. Wie begint weet ik niet, maar we doen het. Haar lippen smaken zoet, ik schrik ervan en loop op wolkjes weg.

Oké, dacht ik na de workshop. Mijn eerste zoen heb ik beschreven. Iets wat de meeste mensen in hun leven zullen herkennen. Maar als ik deze stap heb gezet kan ik het net zo goed met haar delen. Dus googlede ik haar adresgegevens op en stuurde haar mijn ontboezemingetje. Dan is het wel vreemd opkijken als je daags daarna haar antwoord in je mailbox aantreft:

Dag George,

Wat is het leuk dat je over onze eerste romance hebt geschreven! Hoe oud waren we. Zes jaar? En ja, mijn moeder had inderdaad veel te klagen over mijn groen uitgeslagen bloesje daarna. Misschien moeten we nog eens afspreken?

Groet van Monique.


Zie ook: http://www.gmuitgevers.nl

Schrijver: George Knottnerus, 18 maart 2011


Geplaatst in de categorie: liefde

4.5 met 24 stemmen 278



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)