Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Je hart schenken

Mensen uit Staphorst en Urk staan hun organen na hun dood niet af. Dat wees een enquête deze week uit. De meeste Nederlanders denken er trouwens net zo over. Slechts een derde vulde het donorformulier in. Minder dan een kwart stemt ermee in dat hun lichaam na hun overlijden wordt hergebruikt.

Ook ik ben geen donor van organen of weefsel. Wel heb ik dat netjes geregistreerd. Zodat mijn nabestaanden, en de doktoren precies weten waar ze aan toe zijn. Nee dokter, u hoeft hem niet open te snijden, ook al is ie rigor mortis. Laat de hele boel maar zitten.

Veel pleit vóór het afstaan van organen en weefsel na je dood. Je kunt je medemens helpen. Iemand met een slecht hart, een wrakke nier of lever. Vaak staat die persoon al jaren op een wachtlijst. Elke dag hoopt zo iemand op een verlossend telefoontje. Soms blijkt dat orgaan of weefsel van de donor niet geschikt is voor transplantatie. Maar door ze te bestuderen kan de wetenschap meer inzicht krijgen in de kennis over transplantaties. Door je hart of huid na je dood te schenken maak je een ander dus blij.

Waarom vulde ik dan nee in op mijn donorformulier?

Ik ben bang.

Ik lig op de operatietafel na een zwaar verkeersongeval. De transplantatiearts in het ziekenhuis smeekt om een gezonde, verse lever voor een van zijn eigen patiënten. Mijn behandelend arts constateert bij mij de hersendood.
Hersendood? Ja, iets dat het midden houdt tussen praktisch dood en helemaal dood.
Heeft hij een donorformulier ingevuld? vraagt mijn behandelend arts aan mijn vrouw in de wachtkamer. Ja, dokter, in zijn binnenzak met ja erop. En daar gaat het mes met chirurgische precisie op zoek naar mijn gezonde lever.
Te vroeg?

Stel mijn hart wordt na mijn dood ingebracht bij een zevenvoudig seriemoordenaar. Hij stond op de lijst voor een vers hart. Hij had er recht op. En na een moeizame maar geslaagde transplantatie gaat de seriemoordenaar verder met zijn achtste moord, en de negende...
Of mijn hoornvliezen worden aangebracht bij iemand die voor zijn beroep vivisectie pleegt, iets waar ik mijn leven lang fel tegen was.

Jaren geleden vroeg ik of ik voorwaarden kon verbinden aan mijn ja. Een second opinion dat ik onomkeerbaar dood ben. Door een bij leven gekozen specialist die alleen míjn belang dient. En dat mijn organen alleen worden afgestaan aan mensen die ik oké vind. Het antwoord was: Nee, dat soort eisen voert te ver.
Dus vulde ik nee in omdat ik bang ben voor de gevolgen van simpel ja.


Zie ook: http://www.georgeknottnerus.nl

Schrijver: George Knottnerus, 24 juni 2011


Geplaatst in de categorie: lichaam

3.0 met 125 stemmen 1.618



Er zijn 18 reacties op deze inzending:

Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
9 oktober 2011
Len, ik blijf me over jou verbazen. Nu stel je dat je mij moet tegenspreken omdat ik een lang verhaal zou hebben geschreven, terwijl jouw eerste reactie in dit topic al langer was. Om op de column terug te komen: ik zou mijn organen ook niet ter beschikking willen stellen aan een seriemoordenaar. Het is jammer dat je als donor geen voorwaarden kunt verbinden aan het afstaan van je organen. Ik vermoed dat anders méér mensen een codicil zouden invullen.
Naam:
Len Cornelis
Datum:
8 oktober 2011
Beter lezen geen doodzonde. Op column ga ik niet in. Wel op woordenstromen van Hendrik. Soms is weerspraak nodig. Nu wederom lang verhaal van hem. Tja, wie sprak over veel woorden? Eigenlijk is dit zinloze sliert. Ook mijn 'schuld'.
Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
7 oktober 2011
Email:
klaassens38zonnet.nl
Len, wat heb je veel woorden en reacties nodig om uit te leggen dat deze column niet interessant is. :-) Waarom ga je er dan steeds op in?
Karakteristiek voor jouw manier van reageren is, dat je eerst een aantal pittige, kritische uitspraken doet - bv. "Oude vooroordelen en 'angsten' zijn het" - om die vervolgens te relativeren met uitspraken als "Nou ja, dat is een kwestie van smaak".
Dat ik ethiek en dilemma's ter sprake heb gebracht komt doordat je liet weten 'de echte discussie' elders te volgen. Ik begreep daaruit dat je de wetenschappelijke, medische discussie bedoelde. Maar over de ethische kanten kan iedereen meepraten toch? Vandaar dat ik dat nog 'es noemde in mijn vorige reactie. Voor een 'zinloze' discussie was dit toch een aardige sliert. Enfin, we kibbelen nog wel 'es vaker.
Naam:
Len Cornelis
Datum:
7 oktober 2011
De discussie hier is oninteressant voor mij. Zowel op punt van kennis als de verwoording van het thema op zich. Onderwerp vind ik helaas niet 'goed in kaart' gebracht. Oude vooroordelen en 'angsten' zijn het. Bij elkaar opgediend in een rommelig prakje. Nu ja, dat is kwestie van smaak. Waarom het 'allemaal gaat', Hendrik (ethiek, dilemma's) is mij bekend. Waarom je deze kennis nu spuit, begrijp ik minder goed. Maar ik persoonlijk leer van deze discussie niets. Anderen mogelijk wel. Prima toch. Hier wil ik het graag bij laten.
Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
7 oktober 2011
Natuurlijk staat het je vrij om de discussie hierover elders te volgen, Len. Maar betekent dat nu dat hier geen echte discussie wordt gevoerd? Bij medische kwesties spelen allerlei ethische dilemma's mee waarover iedereen kan meepraten. Het gaat hier immers niet alleen om het medisch-technische handelen, maar om de verstrekkende consequenties ervan op het gebied van normen en waarden. Ook de visie op leven en dood speelt mee. Zo kan iemand die hersendood is, in principe nog worden gereanimeerd; toch begint men bij een hersendode al snel te snijden als hij een donorcodicil op zak heeft. Ik vind dat George deze dilemma's op een heel persoonlijke manier goed in kaart heeft gebracht.
Naam:
Len Cornelis
Datum:
4 oktober 2011
Waardering voor enkele andere columns van George. Maar dit 'pittige onderwerp' bracht hij rommelig en verkeerd. Eerder een beetje eh, simpel. Voor mij althans. Ook jouw reacties vind ik minder sterk dan anders. Maar ach, is dat erg? Ik volg de echte discussie liever elders.
Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
30 september 2011
Len, in reacties moet de argumentatie beperkt zijn, akkoord. Maar je kunt natuurlijk ook via een link verwijzen naar de steekhoudende argumentatie van iemand anders over hetzelfde onderwerp.
Het lijkt me het beste dat ik over orgaandonatie een beschouwing schrijf, want het is onmogelijk dat onderwerp in een reactiesliert uit te diepen. Ik ben blij dat George dit pittige onderwerp ter sprake heeft gebracht.
Naam:
Len Cornelis
Datum:
3 juli 2011
Over 'bewijs leveren' schreef ik niet. Ging slechts over 'tegenspreken'. In korte reacties moet argumentatie beperkt zijn. Over alles bestaan wel linken, Hendrik. Of boeken, verhalen en beschouwingen. Maar dat is iets anders dan bewijskracht of overtuiging. Binnen aangedragen thema donatie blijft jouw verwijzing (voor mij) een bizarre invalshoek. Niet lekker provocerend. Maar nogal benauwend. Ik lees liever jouw commentaren op situaties in de zorg. Maar dit terzijde. Sta mij toe het hier bij te laten.
Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
2 juli 2011
Len, geloof je nu echt dat je in een reactie een afdoend bewijs kunt leveren voor het overdragen van eigenschappen bij een transplantatie? Hoe veel dingen beweer jij wel niet die je niet kunt onderbouwen? Ik geef slechts een voorbeeld. Op het internet zijn veel goede artikelen te vinden over de overdracht van eigenschappen, bv. wetenschap.infoyo.nl/biologie/11268-orgaantransplantatie-is-ook-geheugentransplantatie.html
Naam:
Len Cornelis
Datum:
1 juli 2011
Broodje Aap tegenspreken vanwege programma Discovery? Of door 'een arts die ik ken'? Dat lijkt aan de magere kant. Zeker om ingrijpend thema als donatie te 'behandelen'.
Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
29 juni 2011
Email:
klaassens38zonnet.nl
Monique, dat mensen eigenschappen overnemen van de donor is geen broodje aapverhaal. Ik heb een paar programma's gezien op Discovery hierover. Daarin kwamen mensen aan het woord die een orgaan van iemand anders hadden gekregen. Allemaal verklaarden ze dat hun gedrag sterk was veranderd. Ter contrôle vroegen ze ook hun familieleden en vrienden hiernaar; die waren het ermee eens. Tot slot gingen ze na wat de eigenschappen waren geweest van de donoren - voor zover ze die konden opsporen. Enkele karakteristieke eigenschappen van de donoren bleken te zijn overgenomen door de mensen die een orgaan van hen hadden gekregen. Ook een arts, die ik goed ken, beweert dat pertinent.
Naam:
Monique Methorst
Datum:
27 juni 2011
Email:
moimoniquelive.nl
Oh ja hoor! Krijgen we dat broodje aap verhaal weer...dus als er een nier in mijn lichaam geplaatst zou worden zou ik het karakter overnemen van die persoon...ongelooflijk wat een bullshit. Alsof er karakter zit in een nier.
Maar het is goed hoor, ik ben toch wel erg benieuwd dat als het ooit nodig mocht zijn, dat deze argumenten dan ook zo naar voren komen, of zeg je dan: och laat mij maar sterven, ik mag die persoon niet zo erg waar de nier vandaan komt...
het idee alleen al...
Naam:
Len Cornelis
Datum:
26 juni 2011
Column is 'eerlijk'. Tja. Maar 'ontwapenend' is weer wat anders. Hier laat ik discussie rusten. Verschillen in observatie zijn te groot. Overigens respect voor andere opvattingen. Vorm en argumentatie bepalen geloofwaardigheid. Of overtuigingskracht.
Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
25 juni 2011
Email:
klaassens38zonnet.nl
Eerlijke en ontwapenende column over orgaandonatie. Er is tegenwoordig moed voor nodig om een persoonlijk standpunt in te nemen over ethische of religieuze kwesties.
Ik ben ook tegen orgaandonatie. Wie een orgaan krijgt van iemand anders, neemt vaak eigenschappen van de donor over. Het is net alsof de donor nog in zekere zin leeft en via het donororgaan zijn stempel drukt op de persoon van de ontvanger. Je zou ook kunnen zeggen dat zijn bewustzijn zich gedeeltelijk in de ontvanger heeft genesteld. Moet je een ander daarom met je eigen karakter opzadelen?

Over het verband tussen lichaam en geest is gewoon te weinig bekend. Bovendien is hersendood geen goed criterium om te gaan transplanteren. Heel veel mensen komen dan alsnog weer bij, al of niet na een BDE. Dat zou betekenen dat er vaak organen worden getransplanteerd van mensen, die in principe verder hadden kunnen leven. Onverantwoord dus.
Naam:
George
Datum:
24 juni 2011
Effectbejag...nee, daar is het mij niet om te doen. Wel aandacht, want dit is een belangrijke kwestie. Wat ik deed is opschrijven wat míjn angsten en bezwaren zijn tegen 'Ja.' Als ik het zo ervaar kun je er gif op innemen dat een aantal anderen dat ook zo voelt. Niet- of Nee-invullers zijn lang niet altijd kerkelijk-religieuzen. Er zijn ook veel nee-zeggers die andere of praktische bezwaren hebben. Als we die nu wegnemen kan het aantal donoren veel groter worden. Vandaar.
Naam:
Monique Methorst
Datum:
24 juni 2011
Email:
moimoniquelive.nl
Ben verbijsterd. Ik pleit ervoor dat het gewoon verplicht zou moeten worden, al die slappe smoesjes, voor wat?? of het iets uitmaakt wie een stukje van een lichaam krijgt, nee laat die maar sterven want die en dat deugt niet, kan bijna niet uit mijn woorden komen van kwaadheid. Heb sinds 1998 dat codicil standaard bij me, want wat zou het mij kunnen interesseren wat er met dit lichaam gebeurt als ik dood ben. Niets. Heb dan ook volledige toestemming gegeven, alles mag gebruikt als dat een ander zou kunnen helpen. En dat zou de normaalste gang van zaken moeten zijn, geen voorrecht.
Naam:
Annejan Kuperus
Datum:
24 juni 2011
Email:
ajkuperushotmail.com
Mooie en goede column die beslist meer aandacht verdient, daar orgaandonatie altijd van cruciaal belang is en zal zijn: natuurlijk zijn er zowel argumenten-voor als argumenten-tegen orgaandonatie en ik kan mij in principe in de reden van zowel 'ja' als 'nee' vinden. In elk geval tot op zekere hoogte.
Zelf ben ik bloeddonor geweest en sta ik al diverse jaren als donor geregistreerd. Niet vanwege het puur donor zijn, maar slechts vanwege onomkeerbare omstandigheden! Is er als laatste daad eigenlijk iets mooiers? Wat het niet-doneren vanwege geloofsovertuiging of het juist doneren van organen betreft: zoveel mensen, zoveel meningen. De kans dat na mijn overlijden een slechterik mijn gezonde hart krijgt, is waarschijnlijk te verwaarlozen. Mocht het tegendeel het geval zijn, dan zou ik tegen de ontvanger willen zeggen: 'doe er je voordeel mee'!
Naam:
Len Cornelis
Datum:
24 juni 2011
Ruwe vertaling van recent onderzoek. De grotere bereidheid tot orgaandonatie in zuiden van Nederland, meldt George niet. Kent hij eigenlijk chronische patiënten? Zijn typeringen als 'wrakke nier of lever' duiden daar op. Zo schrijft hij ook 'die persoon'. Of 'zo iemand' die wacht op verlossend telefoontje. Passage over organen voor seriemoordenaar voor mij niet erg geloofwaardig. Zo ook dolkomische tekst over chirurgisch mes. Uiteraard op zoek naar de gezonde lever van George.

Deze bijdrage over serieus maatschappelijk probleem is (voor mij) vlees noch vis. Niet echt lollig. En voor mij te onscherp om werkelijk langs het randje actualiteit te behandelen. Pijnlijk voor chronische patiënten en donoren, lijkt mij. George toont zich vaak als maatschappelijk betrokken. Anders zou je bij deze dagcolumn denken aan goedkoop effectbejag. En dat is vast niet zijn bedoeling.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)