Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Mijn lieve generatie

Maar waarom? Jongere onderwijzers, medewerkers, onderzoekers en kunstenaars mogen ondanks de bezuinigingen nog een tijdje door. Mijn generatie, althans degenen die niet directeur, hoofd, chef of manager zijn, worden massaal aan de kant gezet, terwijl de directeuren, hoofden, chefs en managers lekker drie maal per jaar op dure vakanties gaan, de duurste wijnen drinken en best hard werken, daar niet van, maar dat deden al die anderen ook.

En die produceerden tenminste nog iets. Mensen in leidinggevende posities die uiteraard heel verantwoordelijk werk hebben en dus mensen mogen ontslaan, krijgen meer maar, zoals een van mijn leidinggevenden me uitlegde, die anderen verdienen meer. Maar ze krijgen het nooit.

Laatst was ik op een verjaardag waar ik beide groepen dwars door elkaar heen zag lopen – de zojuist gepromoveerden en de zojuist ontslagen leeftijdgenoten – en toen daagde me het ineens. Die zojuist ontslagen mensen zijn niet dommer dan de zojuist gepromoveerden. Ze zijn misschien zelfs meer bevlogen en kunnen glashard kritiek leveren op hun chefs.

Daarom willen die chefs natuurlijk jongere medewerkers. Niet omdat die flexibeler zijn of omdat die minder kritisch zijn, maar omdat die nog omver te bluffen zijn. Dat kunnen ze met hun leeftijdgenoten niet. Daarom ontslaat het ene deel van mijn generatie het andere deel!

Of snap ik iets niet?

Schrijver: Jan R. Lunsing, 30 juni 2011


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.2 met 5 stemmen 186



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)