Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Treinkaartje kopen

Als ik met de trein reisde hoefde ik geen kaartje te kopen. Dat regelden ze op het werk voor mij. Nu moet ik zelf aan de bak. Natuurlijk wil ik het me zo makkelijk mogelijk maken. Maar ik herinner mij bijtijds dat je aan het loket vijftig cent extra moet betalen. Heb ik altijd een belachelijke maatregel gevonden. Want wat moet je als je niet zo’n fan van automaten bent? Dan moet je je maar aanpassen aan de moderne tijd, vindt de NS. Of ik moet niet zeuren en die halve euro bij mijn te dure kaartje doen. Het wordt dus de automaat.

Goedgemutst, met mijn OV-chipkaart op zak, loop ik naar een van de gele kasten in de stationshal. Het werkt simpel, stel ik bewonderend vast. Het kaartje heb ik binnen een minuut te pakken. Bijna dan, want op het laatst gaat het toch nog mis. Het apparaat weigert mijn betaalpas. Dat heb ik nog niet eerder meegemaakt. Ik wrijf er mee over mijn broek, maar dat levert niks op. Nog eens wrijven op t-shirt, jas en sokken: het helpt niet. Ik kijk even om mij heen en met de kaart in de holte van mijn hand lik ik aan de magneetstrip. Ook dat heeft geen resultaat.

Ik zie dat mijn creditcard niet werkt in de NS-automaat en mijn chipkaart blijkt onvoldoende saldo te hebben. Contant geld kun je er niet in stoppen en zwart reizen durf ik niet. Wat nu? Die chipkaart opladen aan het loket, dat is het. Maar dat blijkt onmogelijk. Ik moet nog een bepaalde code kiezen, zegt een vriendelijke dame. Wist ik niks van, probeer ik. Maar de vrouw geeft geen krimp. Ze legt wel uit waarom mijn betaalpas niet werkt. Het kan gebeuren dat zo iets voorkomt bij een enkel bedrijf. Dan is er iets mis met het spoor, zegt ze. Okee, snap ik. Er waren vaker dingen mis met het spoor toen ik in de trein zat. Maar nu wil ik gewoon een kaartje.

Dat kan alleen als ik contant betaal, zegt de vrouw. Gelukkig heb ik met mijn werkende betaalpas voldoende geld gepind en zijn er nog steeds papieren kaartjes te koop. Het gaat nu lukken. Maar die vijftig cent extra, die betaal ik natuurlijk niet.

Schrijver: Rob Chevallier, 8 augustus 2011


Geplaatst in de categorie: reizen

3.9 met 7 stemmen 181



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)