Vrolijke meisjes storten zich in het ongeluk
Dit weekend liep ik over de Dam in Amsterdam. Daar zag ik een demonstratie van jolige tienermeisjes en een oudere man in konijnenpak. Ze demonstreerden dat ze fan van Justin Bieber waren, je weet wel, of niet, de tienerzanger die vanuit het niets wereldberoemd werd.
Nu gaat het niet om de man in konijnenpak. U zult dat wellicht vreemd vinden, maar het is heel normaal dat er een man in een konijnenpak staat op de Dam. Ik zag nog wel andere sujetten die op een klein podiumpje stonden, rondkijkend, geschminkt of niet, met een hoed op de grond en de hoop in hun ogen dat u, als voorbijganger, er vijftig cent in legt. Of een euro.
Het gaat me om de tienermeisjes en het boek Happiness van Richard Layard. Ook een man, maar daar gaat het niet om. Layard probeert een nieuwe wetenschap op te richten, een nieuwe economische wetenschap, waar het niet gaat om zoveel mogelijk geld verdienen, maar om iets dat nog belangrijker is dan materie: geluk. Hij stelt dat economen zich moeten bezig houden met geluksmaximalisatie, de greatest happiness for all van Jeremy Bentham. En daar zit wel wat in.
Layard constateert onder meer, dat we sinds 1945 wel ontiegelijk veel rijker geworden zijn, maar nauwelijks gelukkiger. Geld maakt, geeft Layard toe, wel gelukkig, maar er zijn meer zaken die mensen gelukkig maken. Daarbij hoort dat je dingen samen doet.
Die meisjes zichtbaar gelukkig. Ze dansten, hadden megafonen waar ze de muziek van Justin Bieber die op hun telefoontjes afgespeeld werd, konden versterken. Toch kon ik de muziek nauwelijks horen. Veel duidelijker was, dat ze met zijn allen zongen. Prachtig! Dansen, zingen, vrolijk zijn. Ik weet zeker dat ze later die dag tevreden terugkijken. Layard zou dit toejuichen.
Maar tot op zekere hoogte. Hij komt ook met een vervelend konijn uit de hoed. Wat deze meisjes nog niet weten is dat ze zich gaan vergelijken met Justin Bieber en de rijkdom van Bieber en de beroemdheid van Bieber en de eenvoud waarmee hij schijnbaar zijn vermogen heeft vergaard. En doordat ze dat doen, zullen ze zichzelf zien als een armoedzaaier. Mensen worden ongelukkig, schrijft Layard, als ze veel armer zijn dan degenen met wie ze zich vergelijken. Ze gaan zich voelen als de looser in het konijnenpak die aan toeristen bedelt om vijftig cent. Of een euro.
En als een verklede duivel met ze meedanst.
home.nlGeplaatst in de categorie: maatschappij
geluk
195
Geef je reactie op deze inzending: