Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

De bankier

Er was eens een bankier. Hij werkte bij een bank. Deze man was zo verschrikkelijk goed, dat elke dag alle concurrenten belden om hem voor een hoger salaris weg te kapen. Het sprak voor zich dat deze bankier, wiens vrouw niet wilde verhuizen, naar zijn commissarissen liep om te vertellen wat hem nu weer geboden was en de commissarissen gaven hem bibberend een verhoogde bonus, hoger marktconforme salarissen en een veertiende, vijftiende en zestiende maand extra en alsof het niet genoeg was, stelden ze hem een verhoogde gouden handdruk in het voorbijschiet, als hij maar bleef.

Om dat te betalen, moest hij natuurlijk wel zorgen dat de bank rendabel bleef. Daarom out-sourcete en flexibiliseerde hij het personeelsbestand om ze voor de helft van het salaris weer in dienst te nemen. Een bank doet geen catering, maar huurt het in. Een bank maakt niet schoon, maar huurt schoonmakers in. Een bank doet niet aan automatisering, maar huurt automatiseerders in. De volgende stap was, dat de bank geen kantoren had, maar kantoren inhuurde. En dat allemaal tegen lagere kosten. Scherpe prijzen. Marktconforme lonen.

Hij bleef. Almachtig uitziend over zijn uitgeholde imperium dat elk jaar meer en meer op bracht met steeds minder mensen en een steeds meer papieren winst. Hij bleef, want iedereen wist dat als hij bleef de aandelen zouden stijgen. Hij kon immers zo goed mensen ontslaan. Zoveel doortastendheid was nergens te vinden. Zoveel gezag. Zoveel verstand. Zo weinig gevoel. Aandeelhouders geloofden niet in heiligen, of in goeroes, maar hun aanbidding van de aandeelhouders was evenmin rationeel.

Hij bleef, tot op zekere dag bij heldere hemel ineens de aandelen verkruimelden en de beurzen in elkaar ploften als een leeglopende luchtballon. De bankier had geen kleren. De waardepapieren van de bank waren waardeloos. De overheid moest de bank bijspringen en de verliezen nemen. De belastingbetaler zag ziedende belastingverhogingen en ongehoorde bezuinigingen op zich afkomen. Het was guur weer geworden.

En hij, de bankier, vertrok met medeneming van enkele maanden salaris en de nog onlangs verhoogde gouden handdruk. Hij vertrok naar een warm land. Zijn vrouw ging niet mee. Hij kocht een andere dame.

Schrijver: Jan R. Lunsing, 8 december 2011


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.0 met 4 stemmen 220



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Hendrik
Datum:
8 december 2011
Vlijmscherpe analyse van de botte, genadeloze mentaliteit van carrièrejagers, managers, uitvreters en andere parasieten. De laatste alinea is echt de klap op de vuurpijl. Met plezier gelezen!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)