Hispeed

Iets zegt me dat het een stroef gesprek gaat worden. Het is druk in de stationshal, maar eenmaal in het vertrek van NS Hispeed is het opvallend rustig. In de uiterste hoek bevindt zich de enige loketbediende, naast vier onbemande plekken. Onderweg naar het loket bedenk ik hoe ik mijn verhaal in de vork zal steken.

De man achter het loket is echt, al twijfelde ik heel even. Niets aan hem beweegt of geeft blijk van mijn entree. Hij zit kaarsrecht en is uitgerust met een knevel.Zo´n zwierige snor met twee vrijstaande punten, die omhoog wijzen. En een sikje. Hij draagt een uniform. Ik kijk nog eens rond; geen snorrende kachel, geen spoor van wachtende mensen in 19e eeuwse kleding, geen kruiers, geen geluid van ontsnappende stoom drong de ruimte binnen. Ik vergis mij niet. De ruimte is leeg, maar de Hispeed-huisstijl is aanwezig.

Ik vertel de man mijn verhaal. Dat ik naar Parijs wil en dat ik inmiddels twee etmalen bezig ben maar nog geen kaartje voor de terugreis heb. Dat bij de eerste poging het retourticket niet geprint werd. Dat de helpdesk niet bereikbaar was. Dat toen deze wel bereikbaar was ik niet kon boeken omdat ik niet al mijn creditcardgegevens bij de hand had. Dat toen ik deze wel had geen 2e-klasticket meer geboekt kon worden. Maar dat het systeem mij niet duidelijk kon maken waar dit aan lag. Dat ik nog geld terugkrijg, hopelijk.

De man onderbreekt me uiteindelijk, geïrriteerd. ‘Wat wilt u van mij?’
‘Ik wil een retourkaartje,’ zeg ik.
De man zucht. ‘Tsja internet. Er kan van alles mis gaan.’ Dat krijg je er van als je zelf boekt. Dat laatste zegt Snorremans niet, maar hij straalt uit al zijn poriën uit dat hij weinig begrip heeft voor lieden die het allemaal zelf thuis willen regelen.
‘En ik wil mijn retourticket niet voor de hoofdprijs, omdat ik vanwege allerlei systeemfouten twee dagen later boek,’ voeg ik eraan toe.
‘Systemen geven geen uitleg, mijnheer. Het is over 10 dagen zei u? Dan zijn de voordelige kaartjes al weg, mijnheer.’ De man heeft ook een computerscherm. Hij richtte er inmiddels al zijn aandacht op.
‘Wanneer en hoe laat precies wilt u terug?’
Ik noem de tijd.
‘Er zijn gewoon nog kaartjes mijnheer, ook voordelige.’ Ergernis maakt bij hem moeiteloos plaats voor triomf. ‘Zal ik deze dan voor u boeken?’
‘Graag. Kunt u me ook vertellen of het geld dat ik al betaald heb voor het ticket dat ik niet kreeg al is terug gestort?
De man trekt nu een heel vies gezicht. ‘Nee dat kan ik hier niet zien.’
‘Maar u heeft daar toch al mijn gegevens. U heeft mijn reserveringsnummer? U bent toch van hetzelfde bedrijf?’
Dit is een grove misvatting van mijn kant. Het Hispeedloket, de Hispeedwebsite en de HiSpeed helpdesk moet ik niet met elkaar verwarren.
‘Wilt u pinnen mijnheer?’
Ik zie dat het bedrag een tientje hoger uitviel. De beambte wijst met een hoofdknik op het bord op de balie. 'NS Hispeed brengt 10 euro boekingskosten in rekening als u een kaartje bij het loket koopt.'
Ik kijk op mijn ticket. Er staat duidelijk 3 februari 2012, geen 1912.
Ik voeg het vervoerbewijs voor de terugreis bij mijn printje met de QR code van de heenreis. ‘Ik wens u een prettige reis,’ zei Knevel.
Bij wijze van groet neem ik mijn hoed af, pak mijn valies en stap de drukte van de stationshal weer in. De 21ste eeuw binnen.

hispeed thalys ns thalys ns

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.8 met 6 stemmen 507