Buurman met hond

Daar stond-ie voor mijn deur. Een dikke trui aan, de grijze haren door elkaar gewaaid van het kleine stukkie tussen zijn huis op nummer 46 en dat van mij op nummer 40. ‘Ik zou graag weer een hondje willen, de mijne is doodgegaan. Begrijp je, het is zo alleen zonder.’ Ik begreep het. Maar hoe kwam ik zo snel aan een hondje voor mijn buurman van 93?

Het was een shelty collietje – ze liep geduldig in zijn bedachtzame tempo mee. Als zij af en toe een plasje moest doen merkte hij dat niet, gefocust als-ie was op verraderlijk uitstekende stoeptegels voor zijn schuifelende voeten. Als hij dan zijn hondje al plassend meetrok keek ze hem zo aan met een blik van: ach, oude baas, geeft niet hoor. Ze trok wat met haar achterpoten en deed de rest van de plas op weg naar de supermarkt.

Honing. Daar zit alles in, volgens hem. Elke dag een lepel honing houdt een oude man fit. Net als zijn hondje dat deed. Elke dag een ommetje, daar gaat het bloed van stromen. Lang geleden moest hij door als weduwnaar. Zeker, eenzaam. Maar steeds had hij zijn hondje als trouwe kameraad.

Op een dag zag ik hem met zijn hondje schuifelen naast een ander hondje. Een poedeltje met een riem eraan die uitkwam in de hand van een vrouw. Ook zij was oud, zij het een stuk jonger dan mijn buurman. Ze praatten wat af, en af en toe stond hij even stil om zijn betoog met zwaaiende handen kracht bij te zetten. Zij legde dan een hand op zijn arm, heel even, heel lichtjes maar. Maar toch, ze deed het.

Maar ze verdween. Verhuisd? Overleden? Wie zal het zeggen, ik heb het hem nooit gevraagd. En jaren daarna verdween zijn trouwe hondenkameraadje naar de hondenhemel. De hondenvereniging waar ik met spoed een vervangend hondje voor hem trachtte te regelen toonde weinig begrip. ‘Een hondje is van levensbelang voor hem, zegt u?’ zei de dame aan de andere kant van de lijn. ‘93 zegt u? Tja, er zijn zo veel anderen die boven uw buurman op de wachtlijst staan...’

De rouwkaart viel gisteren op de mat. Vier weken nadat hij voor mijn deur stond. Dikke trui aan, grijze haren door elkaar. Mijn oude buurman kon niet meer lopen met zijn hondje. De enige die nog echt van hem hield. Dan bindt niets meer aan dit leven. Zelfs duizend potten honing niet.

Eenzaamheid Huisdier Huisdier Ouderdom

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 13 stemmen 287