Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Wat een spreker is die man

De televisie is een moordwapen. We zijn gewend aan televisieseries, cabaretiers, vlotte babbelaars, documentaireseries die moeiteloos woorden aaneen rijgen tot prachtige volzinnen met een begin, een midden en een daverend einde.

Maar een enkele keer zien we iemand hakkelen. De zin komt niet af. Halverwege gaat hij een andere kant op. De spreker blijft steken.

Dit kan aanleiding geven tot het idee dat we te maken hebben met een dom persoon. Of iemand die probeert te liegen en er niet uit komt. Het is in ieder geval een bewijs dat deze man of vrouw niet van de normale gemiddelde intelligentie is, die we van de beeldbuis verwachten.

Wat we vergeten is dat het hakkelen evengoed een bewijs van een actieve geest zou kunnen zijn. Een geest die toevallig niet een tekst uit zijn hoofd heeft geleerd en een geest die niet bereid is sjablonen, clichés en platitudes het portaal van de lippen te laten passeren. In mijn dagelijks leven is het immers ook zo dat, zodra iemand eerlijk zijn diepere gevoelens onder woorden probeert te brengen, deze persoon gaat zweten, aarzelen, draaien misschien zelfs en bijna zonder uitzondering gaat haspelen, stotteren, zinnen niet meer af maakt en struikelt over een redenering die zijn actieve geest nog niet tot een goed einde heeft gebracht, maar die hij in zijn eerlijkheid toch alvast met u probeert te delen.

Televisie laat ons ideaalmodellen zien. Niet alleen dunne, mooie vrouwen, sterker, stoere of juist gevoelige mannen, maar ook taalvaardige woordenspuiters. En als tussen al die onverstoorbare spraakwatervallen iemand sputtert, struikelt en stokt, dan is die natuurlijk verdacht.

Hij verstoort het sprookje van de oneindigheid van het intellect dat ons dagelijks wordt voorgeschoteld. Die moeten we uitbannen. We gedragen ons als een Afrikaanse stam die een lepraleider het dorp uit jaagt, een Middeleeuwse stad die niet de ratten, maar de pestleiders over de grachtwallen werpen. We worden horden wolven en die ene arme man moet dood.

Misschien niet echt dood. Televisie blijft een beetje een virtuele wereld.

Maar hij moet minstens televisiemorsdood.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 8 maart 2012


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.0 met 6 stemmen 186



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Hendrik Klaassens
Datum:
8 maart 2012
Volkomen waar wat je schrijft. Echte, authentieke mensen worden vaak weggehoond. De media werken als drugs: ze houden onbereikbare idealen in stand, de primitieve fata morgana's van het op hol geslagen individualisme.
Naam:
Audny
Datum:
8 maart 2012
Dit zou in elk geval voor de PvdA voorlopig het beste zijn. Geen geluid en ook geen beeld. Maar de rest van de wereld zonder TV? Nee, dat gelooft alleen de SGP.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)