Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Adel in de kunst

Zondagochtend ontving ik de volgende email:
’Geachte columnist',
'Uw onderschrift bij de foto gister leidde diep in mij tot onbedaarlijk hilarische taferelen. De python met prooi die pap wou zeggen!
Ik kan het nu niet laten te betrachten – vergeeft u mij als u mijn woorden platvloers recipieert - een vreemde duit in uw zakje te doen.’

Dit gebaar ontroerde mij diep moet ik zeggen. Want die “duit” bleek ook nog eens grote kunst! Dat ik inspirator kon zijn voor zulke grootse scheppingskracht bij een anonymus.
Nadat ik mijn roer weer vast had en mijn tranen gedroogd dacht ik dit moet De Markies zijn. Niet dat ik weet wie De Markies is. Hij is iemand die eens in de zoveel tijd uniek reageert. Een vage bekende. Edele met kennis van de Franse dichters dat lijkt mij inmiddels zéér aannemelijk. Zoveel heeft hij indirect prijs gegeven. Daarom noem ik hem De Markies. Alleen adel kan voor schoonheid zonder profijtbeginsel gaan.

KAN - sinds Marten Toonder weten wij dat men adel die originele kunst praktiseert in tweeën moet delen. Die van het ijdele buitenvertoon: de Canteclers die het eventueel soms zelfs voor hun brood doen. Dat is de alledaagse mediawerkelijkheid van veel kunst - op naam eclatant als zodanig gepresenteerd. Het is niet aan mij een waardeoordeel uit te spreken. Laat ik het erbij houden dat er topkunst bij kan zitten.

Maar echte kunstadel mijdt zo mogelijk rumoer omtrent presentatie. Het gaat erom dat de producten voor zichzelf in alle schoonheid dienen te spreken. Dat staat los van zeggingskracht. Grote kunst veronderstelt niet per se grote inhoud. De markies bij voorbeeld beoefent l’art pour l’art. Men kan in zijn geval nu al duidend zowel tot grote dan wel minieme betekenisgeving concluderen.
De markies reageerde al eerder eens aangedaan. Ook in grote kunstvorm maar uitdrukkelijk met publicatieverbod. Nu niet. Daarom mailde ik of zijn kunststuk in mijn column mocht worden gebruikt. En wonderwel het mag. Zijn ‘duit’ luidt:

"A huge Birmese Python, called Bobbie
Laid crying out loud in a lobby
'Among many things
I sometimes eat Lynx
They are calling it my lynxe hobby' "

U begrijpt – ik kwam niet meer bij.
Later viel mij ineens zijn grote zielsverwantschap met Pierre de Coubertin(1863-1937) op. Deze Franse baron was heroprichter van de Olympische Spelen. Die zou je met goed fatsoen destijds een adellijke onderneming kunnen noemen. Adellijk met talrijke verbanden naar bovengenoemde ‘echte’ kunstadel.
Overal voelde adel zich aangesproken door het Olympisch initiatief juist omdat schoonheid en presteren hand in hand moesten gaan. Zover dat ook de kunsten deelnamen. Dat je die niet exact kunt meten maakt ze nog niet minder Olympisch! Het ging de Olympische adel om de schoonheid onderscheiden in gezamenlijkheid, niet om platvloerse competitie.

In 1912 vielen daarom Olympische titels te veroveren in kunsten. Grote opschudding verwekte de toekenning van de literatuurprijs aan George Hohrod en M. Eschbach voor 'Ode aan de Sport'. Gedicht dat in Duits én Frans was ingezonden. Uit niemandsland, de prijs werd ook niet afgehaald.
Al klinkt het nu gezwollen, de inzet spreekt voor zich.
Zie http://www.entwuerfe.ch/entwuerfe23/text1.html

Pas in 1919 bleek door een ongelukkig toeval, herkenning van handschrift, dat De Coubertin zelf de inzender was geweest. Terwijl hij net als De Markies puur anoniem voor de kunst ging!
Ik denk dat mijn markies een Franse zwerfbaron is. Linea recta afstammend van De Coubertin, dat oeroude adellijke geslacht. Samengesteld uit onbaatzuchtige erfelijke materialen.

www.nederlands.nl/nedermap/dagcolumn/categorie/dieren.html


Zie ook: http://decoubertin.info/t...ris-1906-inviting-the-artists/

Schrijver: Jos Zuijderwijk, 10 maart 2012


Geplaatst in de categorie: adel

4.3 met 6 stemmen 3.069



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
oguh
Datum:
10 maart 2012
Email:
oguhtelenet.be
aangezien ikzelf afstam van oud-Nederlandse adel (met als wapenschild de drie zwarte rozen met halve molensteen die nog altijd aan mijn nek hangt)) kan ik de ontroering bij columnist Josz best begrijpen. Mijn weekend kan hiermee uiteraard niet meer stuk na het lezen van dit pareltje.
groetjes compadre

uw genegen
oguh

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)