Stilte
Stilte kan boeiend en aangenaam zijn. Een korte pauze in een muziekstuk, ja zelfs een break in een dance song, dat is dan even heel spannend. De meest extreme muzikale stilte werd bedacht door componist John Cage: vier minuten en drieëndertig seconden is het stil in het stuk 4.33.
De heerlijke stilte die je ergens diep in bos kunt ervaren of op een vroege zondagmorgen. Of neem oudere acteurs en actrices, die met hun ervaring in staat zijn om stiltes te laten vallen. De Franse actrices Simone Signoret en Jeanne Moreau beheersten die techniek die je de laatste jaren steeds minder in films ziet. Ook de stilte in een museum kan rustgevend zijn. Alleen zijn met de kunstwerken en heel soms een fluisterend geluid op de achtergrond. Dat is genieten van stilte.
Stilte kan keihard zijn. Als de liefde van je leven laat weten dat ze geen zin meer in je heeft, dan kan het ineens heel stil worden. Je hoort haar stem niet meer, je mist alle dingen die je samen deed. De stilte valt als een metersdikke deken over je heen. Ook bij oudere mensen die nauwelijks nog kunnen horen is stilte vrijwel gelijk aan keihard isolement. Stilte na een verlies is hoe dan ook verschrikkelijk.
Stilte kan indrukwekkend zijn. Tijdens een zonsverduistering midden op de dag merk je plotseling dat de geluiden in de natuur om je heen er even niet meer zijn. In dat donkere moment is het ineens heel mooi stil.
De meeste indruk maakt de stilte van een groep mensen. De uitvoering in een volle concertzaal van John Cages’ 4.33. Of de jaarlijkse plechtige stilte op de Dam in Amsterdam (behalve die ene meneer dan). En de zwijgende mannen en vrouwen in het Belgische parlement die deze week rouwden om de slachtoffers van het busongeluk. Politici die elkaar bevechten met rappe woorden, stonden daar stil te staan tussen hun banken.
Als stilte een leegte doet voelen, dan is het echt stil.
Geplaatst in de categorie: maatschappij
Nu is het moment om bij jezelf thuis te komen!