Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Mannen

“Waar hebben jullie het dan gedurende zo’n weekend over," vraagt mijn vrouw als ik weer thuis ben. Ik heb net een weekend weg met vrienden achter de rug.
Ik realiseer me dat ik het antwoord meestal – het is een jaarlijks terugkerend fenomeen - schuldig moet blijven. Ik heb daarvoor wel al geantwoord dat het fantastisch was. Natuurlijk werkte het weer dit keer zeker mee. Het is een wandelweekend. Maar veel meer nog dan de inhoud van de gesprekken is het een rituele gebeurtenis, die elke keer dat het plaatsvindt meer het karakter krijgt van een collectieve ceremonie. Een bedevaart eigenlijk.

Het begint meestal al met de uitnodiging. Het gaat uiteraard om een plek om samen te kunnen lopen, eten, drinken en ontspannen. Ingewikkelder is het niet. Maar het is de kunst om het feit dat het weer gelukt is te vieren als het verjaardagsfeest van een 96-jarige. En het unieke van het nieuwe tochtje te presenteren als weer een creatieve invulling van een kinderpartijtje.

En in dat laatste schuilt ook een deel van de kracht. Ook al is op een haar na inmiddels iedereen de 50 gepasseerd, het blijft een jongensfeestje. Buiten spelen, in het bos en niemand anders in de buurt die de spelregels bepaalt.

Natuurlijk is het een mannending. Geen twijfel mogelijk. De gedachte is nog nooit bij niemand opgekomen om hier verandering in te brengen. Terwijl de samenstelling van de groep niet 100 % vast ligt. Het is veel makkelijker zo. Geen overleg, geen discussies, geen taakafspraken. Niet vooraf, niet tijdens het uitje en zeker niet erna. Alles gebeurt vloeiend. Ik heb wel eens anders gehoord, in gemengde gezelschappen, of bij alleen vrouwen. Drama. Wat zeker ook zal helpen: allemaal Brabanders.

Rituelen zijn er volop. De torenhoge ambities die uitgesproken worden. Routebepaling. De pikorde in de beddenverdeling. De verbindende opmerkingen van de één, de ontregelende opmerkingen van een ander. De voortdurende uitbreiding van de drankvoorraad. Het opzoeken van de grenzen van de onaangepastheid. De competitie. Wie de eieren bakt op zondag. Ook om die rituelen te tarten is soms nieuw bloed nodig.

Net als bij de bedevaart is afstand nemen tot het gewone leven een karakteristiek van onze trip. Het wezenskenmerk eigenlijk. In dit weekend geen werk, geen huiselijke beslommeringen, geen verantwoordelijkheden. Vaste prik en meestal bij aankomst is dat vrijwel iedereen gelijk zijn huidige bestaan wil inruilen voor een bestaan in de leegte van de Ardennen of de Eifel.

Nee, het succes zit hem niet in de inhoud van de gesprekken. Het succes zit 'm in de mannen. In het samen lopen. C’est ça.
Der Weg is das Ziel.

Schrijver: de Thuistoerist, 26 maart 2012


Geplaatst in de categorie: vriendschap

2.8 met 21 stemmen 364



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
J.de Groot
Datum:
26 maart 2012
Email:
joke190411telfort.nl
En dat allemaal 'Thuis'
in je eigen....
niet te geloven!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)