Israëlische schrijvers negeren de bezetting
Het is een niet belangrijke kop in de krant. Ergens op pagina achttien, negentien. Israëlische schrijvers negeren de bezetting. Het gaat, let op, niet om de bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar de bezetting van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Het gaat om de dagelijkse schermutselingen langs de grens. Het gaat om de oorlog.
Het onderwerp is te groot, zegt één van de schrijvers en een ander zegt, volgens het krantenartikel, dat het is alsof je in een villa woont, omringd door iets wat op je deur klopt en op de ramen tikt. En jij zit binnen thee te drinken met je oren dicht. En, zou ik willen toevoegen, je ogen dicht. Je neus dicht. Alles dicht.
Wat moet je als je land tanks door andermans straten laat rijden? Wat moet je als je weet dat er anderen zijn, die tanks door jouw straten wil laten rijden. Moet je dan woedend zijn op de je eigen leger of moet je zwijgen? Spreekt u uw neven en nichten in het leger aan, uw oom met decoraties die zijn leven heeft gewaagd voor uw land, voor u! En als je zwijgend je thee drinkt, heb je dan je gedachten stil gezet? Als je met je ogen dicht de geur van de thee opsnuift, denk je dan niet meer aan wat buiten staat en dreigt?
Het is eenvoudig hier in Nederland te wonen en te zeggen dat de Israëliërs hun bezetting moeten beëindigen. Dat is eenvoudig. Maar garandeert u de veiligheid van dat land? Garandeert u de vrede?
Palestijnse schrijvers schrijven over niets anders dan de bezetting. Het onderwerp is te groot om niet over te schrijven, kan ik me voorstellen. Iedereen heeft eronder te lijden. Het is alsof je op een kaal stuk grond woont vol valse honden die je bij het minste of geringste bijten en in het midden van dat kale stuk grond staat een prachtige witte villa. En in die villa is het veilig. In die villa ben je beschut tegen de hete middagzon en de koude nachten. In die villa zijn de honden tam; dezelfde honden zijn in de villa tam.
Alle gedachten gaan uit naar die villa. Maar kun je jezelf weerhouden als je ooit eenmaal binnen bent? Kun je dan vrede sluiten of blijf je vechten tot iedereen die nu in de villa weg is? Ja, opnieuw is het eenvoudiger in Nederland te wonen en te zeggen dat je niet moet haten. Maar garandeert u dan dat de mensen eerlijk behandeld worden? Garandeert u de vrede?
Nederlandse schrijvers negeren de bezetting.
Geplaatst in de categorie: politiek
Waar ik echt bang voor ben is een aanval van de Israëlisch luchtmacht op Iran. De vergelding zal vreselijk zijn. Een soort Armageddon is dan zelfs mogelijk omdat Iran enorm hard terug kan slaan en de VS Israël niet kan laten barsten.
Zoals ik in de column schrijf, heb ik de titel letterlijk uit de krant (NRC). Aan de hand van die kop, heb ik geprobeerd me in te leven in Israëlische schrijvers en kan me heel goed indenken dat ze er niet over schrijven.
Leon de Winter is natuurlijk geen Israëlische schrijver, maar een Nederlandse schrijver, en hij schrijft ook niet over de bezetting maar over de aanvallen van Palestijnen op Israël.
Natuurlijk willen de meeste Israëliërs met rust gelaten worden, maar dat willen de Palestijnen ook. Het is daarom des te meer tragisch dat ze elkaar niet met rust laten.