Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Israëlische schrijvers negeren de bezetting

Het is een niet belangrijke kop in de krant. Ergens op pagina achttien, negentien. Israëlische schrijvers negeren de bezetting. Het gaat, let op, niet om de bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar de bezetting van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook. Het gaat om de dagelijkse schermutselingen langs de grens. Het gaat om de oorlog.

Het onderwerp is te groot, zegt één van de schrijvers en een ander zegt, volgens het krantenartikel, dat het is alsof je in een villa woont, omringd door iets wat op je deur klopt en op de ramen tikt. En jij zit binnen thee te drinken met je oren dicht. En, zou ik willen toevoegen, je ogen dicht. Je neus dicht. Alles dicht.

Wat moet je als je land tanks door andermans straten laat rijden? Wat moet je als je weet dat er anderen zijn, die tanks door jouw straten wil laten rijden. Moet je dan woedend zijn op de je eigen leger of moet je zwijgen? Spreekt u uw neven en nichten in het leger aan, uw oom met decoraties die zijn leven heeft gewaagd voor uw land, voor u! En als je zwijgend je thee drinkt, heb je dan je gedachten stil gezet? Als je met je ogen dicht de geur van de thee opsnuift, denk je dan niet meer aan wat buiten staat en dreigt?

Het is eenvoudig hier in Nederland te wonen en te zeggen dat de Israëliërs hun bezetting moeten beëindigen. Dat is eenvoudig. Maar garandeert u de veiligheid van dat land? Garandeert u de vrede?

Palestijnse schrijvers schrijven over niets anders dan de bezetting. Het onderwerp is te groot om niet over te schrijven, kan ik me voorstellen. Iedereen heeft eronder te lijden. Het is alsof je op een kaal stuk grond woont vol valse honden die je bij het minste of geringste bijten en in het midden van dat kale stuk grond staat een prachtige witte villa. En in die villa is het veilig. In die villa ben je beschut tegen de hete middagzon en de koude nachten. In die villa zijn de honden tam; dezelfde honden zijn in de villa tam.

Alle gedachten gaan uit naar die villa. Maar kun je jezelf weerhouden als je ooit eenmaal binnen bent? Kun je dan vrede sluiten of blijf je vechten tot iedereen die nu in de villa weg is? Ja, opnieuw is het eenvoudiger in Nederland te wonen en te zeggen dat je niet moet haten. Maar garandeert u dan dat de mensen eerlijk behandeld worden? Garandeert u de vrede?

Nederlandse schrijvers negeren de bezetting.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 17 mei 2012


Geplaatst in de categorie: politiek

2.3 met 6 stemmen 239



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Hendrik
Datum:
17 mei 2012
Email:
klaassens38zonnet.nl
Israël heeft natuurlijk het recht om zichzelf te verdedigen. De haat jegens Israël wordt door de leiders van Arabische landen systematisch gevoed om de aandacht af te leiden van binnenlandse problemen. Dat lukt steeds minder goed. Toch vind ik het Israëlische optreden in de Gazastrook vaak buitenproportioneel. Ook de (oorspronkelijke) Arabieren binnen Israël worden achtergesteld.

Waar ik echt bang voor ben is een aanval van de Israëlisch luchtmacht op Iran. De vergelding zal vreselijk zijn. Een soort Armageddon is dan zelfs mogelijk omdat Iran enorm hard terug kan slaan en de VS Israël niet kan laten barsten.
Naam:
George
Datum:
17 mei 2012
Dat elk volk gegund wordt te denken, te zeggen wat het wil. Mensen die het eerst overgaan tot het doden van onschuldigen om hun politieke doelstelling te bereiken vermoorden de democratie. Zijn (nog) niet aan democratie toe. Ik kan me vinden in de reactie van Joanan. Israël is niet foutloos maar kent zelfkritiek, de omringende vijanden van Israël willen van geen zelfkritiek weten.
Naam:
Jan R. Lunsing
Datum:
17 mei 2012
Email:
janrlunsinghome.nl
@Joanan

Zoals ik in de column schrijf, heb ik de titel letterlijk uit de krant (NRC). Aan de hand van die kop, heb ik geprobeerd me in te leven in Israëlische schrijvers en kan me heel goed indenken dat ze er niet over schrijven.

Leon de Winter is natuurlijk geen Israëlische schrijver, maar een Nederlandse schrijver, en hij schrijft ook niet over de bezetting maar over de aanvallen van Palestijnen op Israël.

Natuurlijk willen de meeste Israëliërs met rust gelaten worden, maar dat willen de Palestijnen ook. Het is daarom des te meer tragisch dat ze elkaar niet met rust laten.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
17 mei 2012
Ik negeer de 'bezetting' van de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever absoluut niet, maar je gaat voorbij aan het feit dat Israël keer op keer bestookt wordt door lukraakraketten, wat enorm bedreigend is, terwijl Israël gewoon met rust gelaten wil worden. Het is de underdog die de upperdog afgunstig in zijn staart wil bijten. Begrijpelijk, maar die verwoestende raketten zijn niet te tolereren en dan is het logisch dat Israël over grenzen gaat om het blinde terrorisme een halt toe te roepen. Jij zegt dat de Israëlische schrijvers daarover zwijgen, maar dat weet ik zonet niet, ik lees geen Israëlische boeken en kranten, jij blijkbaar wel. Leon de Winter is er in ieder geval niet zwijgzaam over. De Israëlische soldaten beschermen hun eigen volk door de vijanden op hun eigen grondgebied onklaar te maken. Strategisch gezien geniaal. Ik heb me ook wel eens anders uitgelaten, maar in wezen blijf ik het recht van de Israëliers groter vinden dan van die club negatieve aandachtstrekkers, die zelfs mij wisten te misleiden via hun theatrale slachtofferschap. Leven en laten leven. Iedereen die daarvan afwijkt, is een hebberige dwingeland zonder humaan inzicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)