Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Dagen van en tegen

Zijn er eigenlijk dagen dat we nergens voor of tegen zijn? We hadden al secretaressedag, moederdag, vaderdag, dag van de arbeid, de klant, het milieu, de buren en - vergeef mij het kokhalzen - de emancipatie. Er worden dan grote optochten georganiseerd, met veel kabaal en holle woorden. Er worden bloemen gekocht, bomen geplant, minuten stilte ingelast. Misschien is dát wel de essentie van vakantie: ver weg van alles en iedereen, maar vooral van dagen van.

Nog erger dan dagen van, zijn dagen tegen. Er is al een dag tegen racisme, tegen pesten, mensenhandel, geweld en kinderarbeid. Alsof er elke dag wel een geweten moet gesust worden en we daarna weer een jaar ongegeneerd kleren kunnen dragen, door kinderen uit India voor anderhalve roepie aan elkaar gestikt, terwijl de chef naast hen staat om slagen uit te delen als het niet snel genoeg gaat.

Donderdag was het de internationale dag tegen homofobie. Er kwam een handvol mensen naar een plein ergens in Brussel, met regenboogvlagjes en spandoeken, wat de indruk moest wekken dat ze een boodschap hadden, al was het niet duidelijk welke.

Ik wist niet dat het bestond, angst voor homo’s. Ik vind niks verkeerd aan homo’s, al wil ik me bij hun bedactiviteiten niks voorstellen. Handjes vasthouden, meer had De Schepper niet in petto tijdens het in elkaar flansen van de mannelijke anatomie. Hoe meer homo’s, hoe minder concurrentie, placht ik wel eens te denken toen de wereld nog één groot versiertoneel was. Al kwam je ze toen nog niet veel tegen. Hier en daar zag je ze op straat, de in een mannenlichaam gevangen vrouwen, al even sympathiek en modieus als verwijfd.

Wat moeten wij dan onder homofobie verstaan? Geen enkele van de homoseksuele en lesbische betogers kon het uitleggen. Bedoelden zij dat wij - de heteroseksuelen - rechtsomkeert maken als we een homo zien? Dat wij ons bukken om ons klein te maken als we een liefhebber van de mannenliefde zien naderen? Dat laatste mag alles behalve een tip zijn, heb ik uit goede bron vernomen.

Nee, wij hebben niks tegen homo’s. Ze doen niemand kwaad of pijn, al ben ik van dat laatste niet zeker. Een lesbische betoogster sprak over almaar meer geweld tegen homo’s, met als voorlopig dieptepunt de moord op een homo in Luik, enkele dagen geleden. Vermoord omdat hij homo was. Tenminste, dat dacht men, en het kwam nog goed uit, zo vlak voor de dag tegen de homofobie. Hij kan evengoed vermoord geweest zijn omdat hij een sigaret opstak of bleekblauwe kousen droeg. Maar daar kan je niet mee naar buiten komen.

Ik begreep dus de angst voor homo’s niet. Tot donderdag, want toen ben ik erover beginnen nadenken. Homo’s hebben lang in de kast gezeten, samen met hun geaardheid. Dat heeft hen geen deugd gedaan, zo lang in het donker. Enkele jaren geleden kwamen ze er plots allemaal tegelijk uit. Het volstaat dat een zanger of een acteur toegeeft dat hij homo is en je hebt een boegbeeld, een trendsetter, iemand die het taboe doorbreekt, de kar trekt, deuren doet opengaan. En nu zijn ze met veel. Met zo veel zelfs dat ze een onmiskenbare invloed hebben op de mode, die dit jaar roze is voor de vrouwen, en volgend jaar voor de mannen, let op mijn woorden. Zomersjaaltjes? Er zijn nu al heteromannen die ze dragen. Omdat het mode is. In Japan zijn er mannen die een beha aandoen, omdat ze zich zo vrouwelijker voelen. Hier zijn de eerste mannen met handtas en eyeliner al gesignaleerd. En dat gaat te ver. Voor mijn part hebben ze recht op hun dag van de homo’s, waarbij ze boven op grote praalwagens door grote steden trekken, halfnaakt en met olie ingesmeerd. Dat hebben ze wel verdiend na al die jaren in stille afzondering. In dark rooms mogen ze van mij doen wat ze willen. Maar ons opzadelen met roze truien, beha’s, eyeliner, zomersjaals en handtassen, dat niet. De dag tegen de homofobie kwam dus geen dag te vroeg.

Zolang ze maar niet met een dag van de biseksuelen op de proppen komen. Die mag wat mij betreft bestaan uit 24 uren stilte. Want aan mensen die niet weten wat ze willen, worden geen woorden vuilgemaakt.

Schrijver: Johan De Smet, 20 mei 2012


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.9 met 24 stemmen 291



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Monique Methorst
Datum:
20 mei 2012
Email:
moi636yahoo.com
Prachtig. Dit is nou ironisch schrijven, net op het randje. Top.
Naam:
J.de Groot
Datum:
20 mei 2012
Email:
joke190411telfort.nl
Ik stel voor, 29 februari de dag van een 'verbod' op alle themadagen minimaal voor 4 jaar,
wie/wat zich hier niet aan houdt gaat de kast in!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)