Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Gevoelig voor schuilcontact

Ooit ingesloten geweest in de grote stad? Ineens met wildvreemde mensen in een nis, onder bruggen of einde ener dooplopende steeg? Achtervolgd door politie zwaar crimineel tuig, op de loop voor stroomstoten in de lucht of rechtmatige claims van horeca?

Ik wel. De kwestie is dan contact. Maak je contact, dan kan dat wel eens door de gedeelde spanningen in isolement tot ongekende diepgang leiden. Emotioneel, begripsmatig, affectief, maakt niet uit.

In 1982 begon het te regenen om 15.57 uur op een zwoele zomerse zondagmiddag. We waren met twee en zij een leuke meid hartstikke attractief had zin en we hadden al gezwommen in Botshol, een meertje. Begon het ineens stromend te regenen. Du moment dat wij van het pontje bij Nes aan de Amstel afreden.

In de eerste uitspanning De Zwarte Kat spatte de sensuele spanning uiteen. We zaten op elkanders lip terwijl het buiten maar bleef storten. Wat - laat ik reëel zijn – met 98.7 % van al mijn dameskandidaten onder soortgelijke passionele condities op een natte beurt buiten of minstens eeuwigdurende zwijmelbeloften was uitgelopen liep nu kapot op steeds ijziger stilzwijgen.
Terwijl de regen dof massief dropte op de houten balken met donders binnenskamers en lichtflitsen scherend buiten over rivier weiden en wegdek werd het steeds later.

Maar wie het nog niet wist – opgeven doet deze heer niet gauw. Al verliepen uren waarin zij steeds driester ging zeuren. Maar ik dacht wacht, straks krijgt ze de geest weer. Van verhitting toen ik haar koud uit het moerassige Botshol in baddoek opving.
Hoe onvergetelijk glom deze ranke roos toen uit de Waalstraat. Voor die soppende stilteplek tussen twee petgaten echter ongebruikelijk kort. Ze gaf daar achteraf al een sein af dat ik niet had mogen negeren. De frêle schoonheid sprak gedecideerd ‘Ga jij nu maar badderen dan kunnen we verder.’ Terwijl ze me van haar afduwde.

Ze werd ijskoud gaandeweg steeds opstandiger tegen het lot. Ik belde tegen achten op naar Amsterdam voor auto’s om ons te laten ophalen. Wat bleek? Ongeloof tierde welig! De zon had aldaar de hele dag geschenen zonder enige bewolking.
Waarop mijn bewolkte treurroos sprak: ‘Zie je nou wel. Ik had never met je die klotenpolder in gemoeten.’

Wie dacht donderdag jongstleden dat de totale instant ontlading op de Spiegelgracht mij dus wel uitkwam zit aanvankelijk fout. Daar zijn inderdaad plenty schuilhoeken maar ik tierde op mijn fiets omdat ik naar huis wilde. Zeiknat reeds was er echter geen ontkomen aan en ik dook in een portiek van een antiquair. Met twee buitenlandse zwijgzame studenten en een contactueel hoogbegaafde Amsterdamse, Inge. Wij hielden niet op onze genietingen uit te spreken van de waterpanorama’s.

Na anderhalf uur even droog betrokken wij terras Café Heuvel, hoek Spiegelgracht Prinsengracht. Om de fascinerende estethiek van blote damesbenen tegen spiegelende glinstering van waterdruppels op straten te ontwaren. Vooral licht gebruind met lichte capes deed het voortreffelijk. Lijkt misschien saai maar is het niet. Zeker ook door de fenomenologische commentaren van Inge, mijn schuilcontact. Een vrouw met expertise én humor. Vers opgedaan in een portiek.

De meeste schuilervaringen zijn echter positief. Men ziet dat terug bij diverse anderen die gelijk ik somtijds niet van de straat zijn te slaan. Al in de Provotijd. Maar bij talloze mannelijke pendanten blijf ik in één opzicht achter. Ik kwam tot verloving in Wenen, voedselvergiftiging uit potjes ingesloten in een winkelpromenade in Brighton, maffiose omarmingen in Milaan etc. Maar nooit bracht ik het tot een partijtje neuken schuilend in kort bestek.
Dat stemt niet triest – wel burgerlijk

Schrijver: Jos Zuijderwijk, 4 augustus 2012


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

4.4 met 8 stemmen 9.628



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
J.de Groot
Datum:
5 augustus 2012
Email:
joke190411hotmail.com
"Maar nooit bracht ik het tot een partijtje neuken schuilend in kort bestek."

Vroeger (misschien nu ook nog wel) riep men bij het schuilhokje spelen 1 2 3... enz, wie niet weg is, is gezien, ik kom!
Zeker altijd verkeerd begrepen?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)