Een stad wil wild

Het leuke van deze stad is de ruimte die is gelaten. Hoewel als je de cijfers ziet dan denk je misschien, is dat nou alles. 19% is bos en 6,7% water. Den Haag is volgens modernere meetmethoden wel voor 60% groen. Terwijl wie bij Amsterdam vanuit de ruimte de palen en de dijken wegdenkt de stad ziet verzinken in een kabbelend binnenmeer. Zeker na een paar orkanen in het vroege ochtendlicht. Met een slok op.

Toch, in mijn stad ziet men veel groen en water. Ja ooit even ‘mijn stad’. Een tijdje met mijn gezicht naar het oosten. Ik sliep er met een vrouw uit het wereldnieuws. Grote liefde. Hevig maar kortstondig om het niet te laten versukkelen. Maar wereldnieuws werd ze pas later. En niet omdat ik met haar geslapen had.

In parken hoor je hondenbezitters regelmatig roepen ‘Woody, halen! Nadat ze een tennisballetje of stokje hebben opgegooid. Waar Nederlandse stedelingen zich lam schrikken van een vos weten de mensen hier dat je ze zomaar kunt zien scharrelen. In verlaten paleizen. Logisch zegt de kenner, die wonen daar lekker centraal met muizen, afval en ratten om elke hoek. Wil je voor het zien bijbetalen moet je wel getraind zijn in het betere kijkwerk.

Er wonen namelijk illegalen in de twee dierentuinen waar eten wel erg voor het grijpen ligt.
Terwijl hun vijanden grommend kwijlend krijsend buikschuivend of schreeuwend machteloos toezien.
Achter tralies.
Misschien daardoor wel gestimuleerd tot stoer doen blijkt hun vossenoog plots groter dan de maag. Ze laten dan aangevreten kadavers achter. Reden ze te haten en af te schieten maar dat mag niet. Niet meer. De meerwaarde van paleizen is toch wel inkijk. Als je maar lang genoeg door de ramen tuurt zie je babyvossen geboren en opgevoed worden. Voor de betere zieners partijtjes geslachtelijk verkeer.

Leuk dat dat kan in zo’n drukke stad. Lijkt het wat katten betreft rustig, pas op! Rond 1950 heeft een ongecastreerde kater vanuit het niets zijn gekrulde genen verspreid onder vele krolse katten. Viel niet echt op maar één van zijn nakomelingen, de zwarte poes Blackie, werd door een verpleegster opgenomen. Vanwege zijn gekrulde vacht. De pleegzuster nam er en kater bij. Ongecastreerd want ze had collega’s die wel oren hadden naar zo’n excentriek poesjesbeest. Die gaven deze krul generatie op generatie door aan collega verpleegkundigen.

Er zat helaas nooit een poezenencyclopedist bij. Daar moest een Amerikaan aan te pas komen. Die nam er één mee. En we weten hoe die Amerikanen zijn, die ging als een hazewind met die gekrulde vacht fokken. Waarna ze over de hele wereld zijn verspreid tegen money.

Is het kattenfront doorgaans rustig, Prins Bernard zou er meteen de wet overtreden. Al eeuwen groeit het aantal wilde zwijnen na strenge winters. Maar ook in slappe ijstijden is het aantal voor jagers en leken schrikbarend. Hier kunnen liefhebbers van terug naar de natuur hun lol op. Schrikken wij als er en paar honderd vanuit de Ardennen oprukken richting Eindhoven, hier zijn ze thuis.
Zo’n 5000 lopen er nu in de stad rond. Je kunt ze ook door vooral overdag te leven. Slim als ze zijn lijden ze vooral aangepast een nachtleven.

Curieus genoeg met alle opgerukte mensenbeschaving is ook de beer weer terug. De naamgever van deze stad. Niet de oorspronkelijke woeste maar de wasbeer. Ontsnapt van elders maar deze stad trekt als honing nog steeds allen die beer zijn.

stad dieren raadsel dieren raadsel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.8 met 5 stemmen 275