Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

kiezen voor een kater

Het lijkt erop dat één vaak gebezigde verklaring voor het onvermogen tot politieke democratisering nu kan worden opzij geschoven. De christendemoctratie zou verandering historisch blokkeren. Politieke democratisering begrepen als hervorming van het politieke stelsel om ons kiezers meer kans te gunnen direct bindend te beslissen.

Zo'n stelselhervorming kan - en velen zeggen met mij: moet - nog steeds op diverse niveaus: de directe verkiezing van de burgemeester, van Colleges van B&W of Gedeputeerde Staten, van (in)formateurs, gewenste coalities, minister-president. Door directe verkiezing van gedelegeerden, door districtenstelsels. Etcetera: nog steeds heeft onze stem in welke verkiezing dan ook weinig tot geen effectief bindende kracht.

Welnu vaak is de eeuwige dominantie van de christen-democratie daarvoor als verklaring aangevoerd. Juist zij als midden- en centrumpartij bij uitstek ontleende extra macht aan ons stelsel werd gezegd. Altijd op de wip had zij de partners voor het kiezen. Nooit zouden KVP, ARP en CHU, en later CDA, immers hun wipprivilege opgeven.

Sterker, VVD'ers en PvdA'ers gebruikten dit als argument (meestentijds binnenskamers) om strevingen naar stelselwijzigingen consequent uit de weg te gaan. Openbare democratiseringsneigingen zouden allicht misnoegen bij hun natuurlijke christendemocratische partners opwekken en de kansen op regeringsdeelname verkleinen.

Welnu, bij alle argumenten vóór een coalitie VVD-PvdA is nog niet één keer het woord politieke democratisering gevallen. Terwijl toch het ongenoegen over ons kiesstelsel steeds breder wordt en ook publiek in allerlei standjews verwoord, heerst daar waar initiatieven genomen kunnen worden volstrekte rust.

Samsom en Rutte worden geprezen om hun wil verantwoordelijkheid te nemen. Twee niet gekozen personen zijn middels een Kamerprocedure tot informateur benoemd. Voor een kabinet van twee partijen die wonnen op grond van effectief gehanteerde vijandbeelden van elkaar. Hoe men er ook over oordeelt - als direct democratisch is deze eerste aanzet na verkiezingen absoluut niet te verkopen.

Triest bovenal is dat politieke democratisering nu in de Kamer zelfs voor geen enkele partij strijdpunt meer is. Wij, zeggen ze, moeten ons voorbereiden op een kater. Dat moet nu eenmaal in een land met politieke minderheden en noodgedwongen coalities.

Alsof daar ooit vanuit zogenaamde verzuilde tijden het laatste woord voor altijd mee gezegd is. Onze democratisch revolutionair Joan Derk van der Capellen tot den Pol (Tiel 1741- Zwolle 1784) kan zich in zijn graf omdraaien. Maar vooral: wat een kiezersverdriet!


Zie ook: http://www.dbnl.org/tekst...01/cape004aanv01_01_0002.php#2

Schrijver: Jos Zuijderwijk, 22 september 2012


Geplaatst in de categorie: verdriet

4.5 met 4 stemmen 193



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)