Vinnig met Sybille: wat wij hebben en anderen niet!
‘Dat’s niet’ zegt de ene boer tot de ander en die stelt '’t Is vinnich kout‘.
Let wel, IK heb de volgorde niet omgekeerd. Prent 6 van Rembrandt van Rijn(1606/1669) bestaat uit twee afbeeldingen waarop twee boeren spreken. Tot elkaar want de boeren staan op de twee prenten beurtelings klein en groot.
Vreemd toch. Rembrandt was geen Vondel of Bredero zal het uiteindelijke antwoord wel luiden. De toneelmatige logica is blijvend zoek. Uiteindelijk, tot op heden kreeg ik geen antwoord van Rembrandtautoriteiten. In het Rembrandthuis waar ik woensdag was met Sybille T. uit Voorburg. Redelijk op jaren nu. Op achttienjarige leeftijd naar Cambridge vertrokken. Terwijl er drieënveertig jaar geleden nog zoveel gevoel tussen ons geëxploreerd moest worden.
Zoveel dat ze thans stelt in de liefdesverlangens toen te zijn miskend. Logisch, zegt ze, dat ze destijds dacht ‘Too MUCH - TE veel'. Reden op een kostschool voor vegetarische artiestenkinderen in Cambridge te gaan werken. Van drie tot achttien. Ruimtelijk gespreid per leeftijdsgroep. Als 'assistant matron' bij vervangende ouders. Geïnstalleerd per leeftijdsgroep.
Uiteraard viel dat tegen voor Sybille vleeseetster. Na twee jaar ontvlezing viel ze op een Portugese passant uit Afrika. Beter gezegd HIJ viel. Maar zij zonder weerwoord viel mee. Onopvallend want hij ervoer wel degelijk dat ze echt op hem viel. 'Te Deventer bij een koekfabriek' zegt ze nu lachend. Enfin, daar kwam een trouwpartij met kinderen van. Verwekt in de Angolese woestijn waar hij waterputten sloeg.
Grote valse romantiek, waarvan WIJ, lezers, weten: dat houdt nooit stand. Inderdaad dat ging over. Voor een kort verhaal sla ik even veel over zodat zij decennia later haar comeback in mijn leven nog redelijk overtuigend kan maken. Alsof ze nooit was weg geweest. Terwijl ze toch nauwelijks echt effectief eerder present was geweest. Maar wat telt is het gevoel!
Ook zij voelt dat zo. ´Verbazingwekkend´ zegt ze namelijk ´dat je nu nog op me valt. Terwijl ik je al die tijd ongezien niet gemist heb. 'Ni vu ni connu´. Ze spreekt vloeiend Frans tegenwoordig. Ze noemt zich multilinguaal. Die durft!
Wat zij echter vooral deelt is bevreemding. Over de omgekeerde volgorde op Rembrandt's prent. Over de wondere wereld van het Nederlands. Ze toonde zich uitgesproken flabbergasted toen ik haar vertelde over Robbie McEwen(24/06/1972). Voormalig Australisch topwielrenner deze zomer geïnterviewd over zijn fenomenale sprintsuccessen.
Minutenlang bepeinsde Robbie wat de kernverklaring daarvan was. Hij zocht tastenderwijs naar de juiste woorden. Hoe ontroerd was ik toen hij uitkwam bij ‘vinnigheid’: snel explosief wendbaar niet ten koste van anderen maar wel competitief. Echt een taalgewaarwording. Robbie die elf jaar in Vlaams Everberg woonde beschikt over een taalgevoel waaraan menig geboren Nederlandstalige een puntje kan zuigen!
Trouwens weet u waarom Sybille uit Windhoek tot mij is wedergekomen? Toegegeven, door een toeval – ze gelooft in toeval – kwam ze erachter dat ik nog bestond. Maar echt beslissend bleek toch mijn toegevoegde taalwaarde. Ze chatte dat in Amerika binnenkort het grootste rad ter aarde zal draaien. In New York.
Ik was te sceptisch in haar ogen over de VS. Land van de grootste presidenten - Lincoln Roosevelt Reagan en Clinton. Van de grootste ontdekkingen – telefoon atoombom en Fords. Kortom voor de overtreffende trappen moet je in de States zijn. Dat grootste reuzenrad all over the World daar sprak vanzelf chatte ze.
Onzin natuurlijk. Alleen in het Nederlands beschikken we over raddraaiers en logisch dus dat de grootsten onder hen alleen in het Nederlands voorkomen.
planet.nlGeplaatst in de categorie: taal
taal
254
Geef je reactie op deze inzending: