Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Lang leve mijn DNA

Sinds het DNA verwantschapsonderzoek in de zaak Vaatstra tot een mogelijke oplossing heeft geleid is de discussie over het verplicht afstaan van DNA voor een landelijke DNA bank weer opgelaaid. Al vermoed ik dat een DNA bank met als doel het oplossen van misdrijven een relatief kort leven beschoren zal zijn en zal worden ingehaald door de mogelijkheden die voortschrijdende kennis oplevert bij zowel wetenschappers als criminelen ben ik er toch maar eens voor gaan zitten om de pro’s en contra’s af te wegen betreffende de aanwezigheid van mijn genetisch materiaal in een DNA verzameling. Ik heb het dan niet over mijn DNA profiel in een database maar over het DNA materiaal dat bewaard zal worden.

De eerste vraag die bij me naar boven komt is: Ben ik mijn DNA of ben ik meer of minder dan mijn DNA of gewoon iets anders dan mijn DNA? Is puur DNA ontdaan van de geest, als er al geest bestaat, en daalt die geest weer in als ik gekloond zou worden uit mijn DNA of ontstaat er een nieuwe geest? Ik ben er nog niet uit dus heb ik hierover nog geen duidelijk standpunt ingenomen. Als alle erfelijke eigenschappen en persoonlijke kenmerken in je DNA zitten opgeslagen en als het DNA per persoon uniek is sluit ik echter niet uit dat ik m’n DNA ben of andersom.

De volgende vraag is: Wat gebeurt er met mijn DNA monster na mijn dood? Ik vermoed dat het nog wel een tijdje bewaard zal blijven om ook de mogelijkheid te hebben tot het oplossen van “cold cases” na mijn dood. Ze hebben dan uiteraard verificatie materiaal nodig mocht ik onverhoopt in een match verzeild raken. In dit geval een letterlijke “cold case”. Ik ben ook bang dat zo’n unieke verzameling aan DNA materiaal het ultieme speelgoed is voor naar kennis of andere zaken beluste wetenschappers en dat vernietigen van al dat materiaal toch zonde zou zijn in een toekomstige optiek. Wat kan je daar niet allemaal met dat DNA uitspoken. Heel veel denk ik en dat zal met verloop van tijd alleen maar meer worden. Maar zoals meestal kunnen bevindingen ten goede of ten kwade aangewend worden.

De koning dacht zich in te dekken tegen het lot dat z’n dochter Doornroosje boven het hoofd hing door alle spinnewielen in z’n koninkrijk te verzamelen en verbranden. Toch prikte Doornroosje zich op 15 jarige leeftijd aan een spinnewiel en werd er 100 jaar niets van haar vernomen totdat ze wakker gekust werd. Koning Herodes kon niet voorkomen, ondanks het feit dat hij alle jongens jonger dan 2 jaar in Bethlehem had laten vermoorden, dat Jezus aan de moordpartij ontsnapte en in leven bleef met alle gevolgen van dien.

Ik wil maar zeggen dat je nog zo je uiterste best kunt doen als overheid, rechterlijke macht of welke instantie dan ook om je tegen iedere vorm van falen in te dekken maar er zullen altijd onverwachte gebeurtenissen kunnen optreden die niet in de planning zaten. Ook staan tussen droom en daad nu misschien wetten in de weg en praktische bezwaren maar zijn diezelfde wetten en bezwaren nog geldig over 20, 50 of 100 jaar? Waarschijnlijk niet. Het graf van Toetanchamon werd zonder al te veel scrupules, gedreven door nieuwsgierigheid, eeuwen na zijn begrafenis geopend en leeg geroofd. Als dat een aantal jaren na z’n dood was gebeurd zou het waarschijnlijk als een onvergeeflijke vorm van brutale grafschennis zijn aangemerkt. Niet veel mensen maken zich daar nu nog al te druk over denk ik. De wetten en bezwaren van vroeger gelden blijkbaar niet meer. Zo kan er over 50, 100 of 1000 jaar ook met mijn DNA buitenwettelijk en bruut worden omgesprongen.

Er is een behoorlijke kans aanwezig dat ik na mijn dood redelijk intact zou kunnen blijven voort bestaan in de vorm van een DNA monster. Ik bevind me dan, lekker fris, in een vat met vloeibare stikstof in een ‘eeuwige’ sluimertoestand waaruit een plotseling ontwaken echter zeker niet ondenkbaar is. Net als Doornroosje zou ik na honderd jaar wel eens wakker gekust kunnen worden door een eerzuchtige wetenschapper die wellicht dubieuze plannen voor mij in petto heeft. Of net als Jezus zou ik binnenkort een wederopstanding kunnen beleven of misschien over duizenden jaren weer neerdalen op aarde. Dat laatste brengt me weer op andere ideeën maar dit terzijde.

Ik twijfel nog sterk. Mocht uw DNA echter, gewenst of ongewenst, in de komende jaren in een stikstofvaatje belanden dan zeg ik vast ‘slaap lekker en wellicht tot ziens’.

Schrijver: Nico Noorman, 28 november 2012


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.9 met 7 stemmen 275



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Nico Noorman
Datum:
29 november 2012
Email:
niconoormanhotmail.com
Je reactie met aandacht gelezen Monique.
De koppeling tussen misdrijf en een sprookje maak ik niet denk ik. De zaak Vaatstra is de aanleiding tot een hernieuwde discussie over een DNA databank. Ik heb het in dit stukje verder niet over misdrijven en het oplossen daarvan. Het gaat over het bewaren van DNA materiaal en de eventuele consequenties daarvan.
Rond Doornroosje en Jezus (en ook een beetje rond Toetanchamon) hangt voor mij een zweem van onsterfelijkheid. Net als bij ingevroren DNA. Ja een serieuze zaak met een knipoog. De twijfel (serieus, humor) die jij ziet is wel aanwezig maar voor mij een bewuste keuze.
Naam:
Monique Methorst
Datum:
28 november 2012
Email:
moi636yahoo.com
Doornroosje is maar een sprookje, nauwelijks iets om bij stil te staan bij iets ernstigs als een misdrijf en verder staat de hele zg wederopstanding van Jezus nog altijd ter discussie.
De column twijfelt tussen serieus en humor in.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)