Niks vroeger, later als we dood zijn.
Het leven wat pas begint na je veertigste is ook niet meer wat het geweest is. Vol verwachting klopte mijn hart van geen kant, maar dit terzijde. Nog lang niet uitgerockt, kan mijn lichaam weer niet aan...zóóó over the top van toen ziet nu grijsgedraaid.
Dan mag ik uit mijn vel barsten als dat waar is, maar met een gebit wat aan alle kanten rammelt en het zweet je navel uit borrelt ben je zeker net zo oud als je voelt hoe bar weinig blijft hangen, te laat om nog te leren wat te doen als de wereld maar niet vergaat, zoals schoonheid van binnen zitten, buiten dat, mooi niet bestaat.
En is het echt zo leuk als ze zeggen...
" Zie je mij al staan? "
Moet ik dan als een Benidorm bastaard aan mijn tweede jeugd beginnen met het elastiek van een lach of ik schiet het verkeerde keelgat in, dat ik anders wel op zijn gezicht wil gaan zitten, als er geen plek meer vrij komt tot de volgende reisorgasme over datum.
So you run and you run to catch up with the sun but it's sinking
racing around to come up behind you again
the sun is the same in a relative way but you're older
shorter of breath and one day closer to death.
(uit: Time by Pink Floyd)
Geplaatst in de categorie: tijd
of liever gezegd zitten met je... schrijven!