Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Bejaardenzorg

Ik heb een zwak voor bejaarde vrouwen van boven de tachtig. Zo weerloos ze zijn tegen het griepvirus en handtasdieven, zo aandoenlijk zijn ze. Heel hun leven hebben ze zich te pletter gewerkt, hun kinderen met vallen en opstaan grootgebracht, ziektes overwonnen en geliefden begraven, en toen ze eindelijk met pensioen konden, begon het afzien opnieuw: rondkomen met nog geen 800 euro per maand.
Onder het juk van schrijnend geldgebrek zie je ze op straat stiekem lonken naar levensgrote vuilbakken, in de hoop dat er ergens bovenaan nog halve boterham met choco te vinden is, maar hun fierheid laat het niet toe. Hun gebrek aan lenigheid ook niet. Soms tik ik iemand op de frêle schouder en geef ik haar het stuk van twee euro terug dat net ervoor uit haar zak gevallen was, al weten we alle twee dat dat niet waar is.

Die bijdrage geef ik ook aan koningin Fabiola, zij het ongewild en via mijn belastingaangifte. Van haar krijg ik geen warme gevoelens. Griezelig is het eerste woord dat bij me op komt als ze in mijn gedachten passeert. Ze lijkt in niets op een oud, weerloos vrouwtje dat haar kleinkinderen over de bol aait en hun liefde wint met het laatste koekje uit de trommeldoos die ze met het eerste geld van de maand heeft gekocht. Al was het maar omdat ze geen kinderen en dus ook geen kleinkinderen heeft.
In plaats van een nageslacht heeft ze een kapsel waar u en ik niet mee naar buiten durven, toch niet buiten carnavalstijd, en een inkomen waar andere werklozen nog niet eens van dromen. Fabiola is na de plotse dood van haar man Boudewijn in 1993 koningin gebleven, waardoor we er plots twee hadden, een nieuwe Italiaanse en een oude Spaanse.

Al bleek ze deze week Belgischer te zijn dan iedereen kon vermoeden: het mens had bewezen dat ze als geen ander kon sjoemelen. Ze had een private stichting opgericht om haar erfenis te regelen, zodat haar erfgenamen na haar dood geen erfenisrechten moeten betalen. Terwijl haar erfgenamen de Belgische belastingbetalers zouden moeten zijn. Het is dankzij ons dat ze in luxe baadt en in een elektrisch aangedreven rolstoel door haar paleis rijdt, terwijl er veel goedkopere modellen bestaan, die beter zijn voor de armspieren.

Griezelig heeft ondertussen plaats gemaakt voor schandalig, toen bekendgemaakt werd dat ze elk jaar maar liefst 1,44 miljoen euro krijgt om van te leven, al zei haar advocaat er ter verschoning onmiddellijk bij dat een groot deel van dat geld gaat naar haar kamermeisjes, gezelschapsdames, adviseurs en chauffeurs. Ik had het haar liever zelf horen zeggen. Het had er niet toe gedaan in hoeveel takes, als we maar eens goed konden lachen, vooral bij de verkeerde klemtoon in haar poging om gezelschapsdames uit te spreken. Terwijl het voor die arme dames inderdaad een gesel is om haar gezelschap te houden.

Als ik ze ooit tegenkom, de weinige keren dat ze zich nog in het openbaar vertoont, zal ik haar op de griezelige schouder tikken en mijn twee euro terugvragen. Waarna ik vakkundig ontzet word door haar vier bodyguards, die ik - jandorie nog aan toe - zelf heb betaald.

Schrijver: Johan De Smet, 13 januari 2013


Geplaatst in de categorie: koningshuis

4.3 met 31 stemmen 388



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
J.de Groot
Datum:
14 januari 2013
Email:
joke190411hotmail.com
Nou mantelzorg heeft ze niet nodig zo te zien,
dat scheelt alweer...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)