Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Verdwenen voor de zon

Als ik nu naar buiten kijk zie ik de zon blaken aan een blauwe hemel, hoor ik vogels de komst van de lente bezingen en dartelt de thermometer in de dubbele cijfers boven nul.

Afgelopen maandagochtend deed ik het gordijn open en zag ik de Hamburgervijver dichtgevroren. De vijver is zo groot als een voetbalveld en was in één nacht volledig dicht. In het midden stonden meeuwen die daar al zo vaak op het ijs hebben gestaan en de ganzen keken grammieterig vanaf het kale gras naar het vlakke water.

Het kwik in de thermometer was ondertussen al ruim boven nul en steeg. Uit nieuwsgierigheid liep ik met mijn vrouw naar de vijver en prikte met mijn vinger door het ijs. Daar was best nog kracht voor nodig. Het was ruim anderhalve millimeter dik.

Later op de dag, het was vijf voor twaalf, keek ik opnieuw naar de vijver die nog steeds in de blakende zon spiegelglad lag te wezen. De meeuwen stonden er nog. Genieten? Kunnen meeuwen genieten? Of nee, ik moest beter kijken. Een meeuw zwom. Het was een wat grotere mantelmeeuw die op een plek zwom waar het ijs blijkbaar was verdwenen. En daar fladderde een andere meeuw op om een meter verder zijn poten voorzichtig op het ijs te zetten. En nog een meeuw vloog op. De één na de ander zakte door het ijs en moest op zoek naar een steviger plek. Een enkeling gaf het op en vloog weg.

Een half uur later waren alle meeuwen weg. Weer een half uur namen de ganzen in het kalm golvende water weer in bezit. Het ijs was verdwenen voor de zon.

Maandagochtend nog, zat het dicht.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 7 maart 2013


Geplaatst in de categorie: natuur

3.7 met 3 stemmen 711



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)