Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Black out

Voor iedereen die met hulp van een pilletje lekker los wilde gaan, moet het een domper geweest zijn. Het bord bij de entree van het driedaagse festival ‘Where the wild things are’ meldt dat dit evenement drugsvrij is. Agenten met drugshonden controleren steekproefsgewijs de auto’s van bezoekers. We moeten het dus met onze vriend alcohol doen. Brother Booze. Geen enkel probleem.

In de koffer zit een fles uitstekende whisky en wijn. In de koelkast van de bungalow - het festival vindt plaats op Center Parcs Zeewolde – heeft iemand al een voorraadje bier gestald. Er is wodka en rum in handige miniverpakking. Handig voor later, voor de mixdrankjes.
De meeste concertgangers die over de glibberige paadjes hun weg zoeken naar de verschillende optredens hebben een blik bier of iets sterkers in de hand. Tijdens de concerten zwermen mooie meisjes met shotjes Jägermeister door het publiek. De Jägermeister zelf ziet er ook onweerstaanbaar uit: een verzameling reageerbuisjes gevuld met het ijskoude vocht, op een verlicht en gekoeld dienblad. Zeg dan maar eens nee.

Bij het ontbijt de volgende middag maken we de balans op van de eerste avond. Op mijn vraag of iemand die ochtend toevallig de home-made erwtensoep al op heeft gegeten kijken twee paar ogen me verbaasd aan. Ik maak zeker een grapje? Die erwtensoep heb ik die nacht bij thuiskomst zelf opgewarmd en uitgeserveerd. De bewijslast plakt inderdaad nog op de vloer. Grote klodders lichtgroen opgedroogde vlekken trekken een spoor van het fornuis de woonkamer in. Niets van dit alles roept herkenning op. Er ontbreekt zeker anderhalf uur – het laatste deel van de voorafgaande avond – aan herinneringen. Een totale black-out.

Tegelijk komt wel een nieuwe herinnering naar boven. De eerste keer dat ik dronken was. Niet een beetje; eerder het prins Friso stadium. Het was een borrel, ook mijn eerste vermoed ik, en de eerste keer dat ik wijn dronk. Sneller dan mijn bloed de toestroom aan alcohol kon verwerken. Dat gebeurde pas later, bij het diner elders. Het was een etentje in een publieke gelegenheid met de voltallige redactie van een blaadje waar ik wat voor deed. Wat daar allemaal gebeurd is, heb ik van horen zeggen. Er was ook sprake van een spoor, dit keer van de eerder geconsumeerde wijn, van de dinertafel richting de toiletten. Iemand - de schat- was zo vriendelijk me daar naar toe en daarna naar huis te begeleiden. Wat ik me nog wel kan herinneren is dat in die toestand je bed inrollen niet automatisch het einde van alle ellende is. Mijn bed en ik bewogen. Evenmin een beetje, maar net als de python in de Efteling, heel veel. Loops van 360 graden.

Het mag allemaal. Het is legaal. Mijn zoon, hij is bijna 18, lacht mijn dochter, bijna 16 keihard uit. Ze moet nu nog twee jaar wachten. Ik ben er blij om. Je moet een keer goed dronken zijn geweest, om te ervaren hoe het is. Maar dat kan altijd nog. Ondertussen heb ik mijn portie voorlopig weer gehad. Maar ik ben wel verdomd nieuwsgierig naar het effect van zo’n pilletje…

Schrijver: de Thuistoerist, 11 maart 2013


Geplaatst in de categorie: drank

2.6 met 7 stemmen 577



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)