Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Blind date

Het meisje waarmee ik had afgesproken zag er helemaal anders uit dan op de foto die ze me de week voordien had gestuurd. Ze leek ook ouder in het echt, en zeker geen 26 zoals ze beweerde. Vooral haar afgeleefde handen verraadden dat er al heel wat mannen door gepasseerd waren.

‘Wat wil je doen?’, vroeg ze nadat ik haar een zoen op haar wang had gegeven, net naast de heksenpuist die ik eerder op de foto niet had opgemerkt. Ofwel was ze goed met Photoshop, ofwel was ik niet kritisch genoeg geweest met het vooruitzicht op mijn eerste blind date ooit.
Ik vond dat ik me maar eens moest aanpassen aan de moderne tijden. Niet meer zoals vroeger op café gaan, me moed indrinken en onder het gejoel en geplaag van enkele zatte vrienden op een meisje afstappen, wat geforceerde woorden uitkramen om met een blauwtje terug naar af te keren. Dit keer zou ik het anders aanpakken. Het internet afzoeken, niet op datingsites, maar op chatsites en daar het kaf van het koren scheiden.

Het decor waarin we hadden afgesproken, was niet het idyllische stadspark met bank en vijver waarin we eerder via sms waren weggedroomd. Ik zou voor de picknick zorgen en zij voor de rode wijn. In plaats van het park, werd het de parking langs de autosnelweg, waar truckers in hun cabine de nacht doorbrachten en elke vrouw die ze in het vizier kregen, bleven nastaren. Was ik nu maar een trucker, dacht ik, met posters van begeerlijke meisjes achter mij die me zwoel aankeken en me verder niet tot last waren. Zij lachten tenminste niet zo uitbundig als mijn afspraakje, ook al zei ze dat ze normaal minder luidruchtig was, maar dat de zenuwen en de vodka orange er voor iets tussen zaten.

Er waren stiltes en ze waren stuk voor stuk pijnlijk.

‘Naar huis gaan' , wilde ik antwoorden, maar ik zei dat we misschien wat konden rondwandelen langs de bermen van de autosnelweg, in de hoop dat ze dat geen goed idee vond, iets anders zou voorstellen en ik dan kon zeggen dat er geen tijd meer voor was en we wel een andere keer zouden afspreken. Maar ze vond het wel een goed idee. Zoals haar kapper haar nieuwe coupe ook een goed idee vond, anders had hij haar zo niet laten vertrekken.

De dag voordien had ze me via sms nog eloquent genoemd. Wie moeilijke woorden gebruikt, weet wat ze betekenen, en ze niet te pas en te onpas gebruikt, kan bij mij weinig verkeerd doen. Maar eloquent of niet, nu was ik vooral heel stil. Ik had een kat in een zak gekocht. Niet gekocht. Gehuurd, voor enkele uren, maar ik wou zo snel en stilzwijgend mogelijk het contract en het contact verbreken.
Dit was de eerste en de laatste keer dat ik in een blind date zou trappen, zei ik tegen mezelf terwijl ik m’n vuist balde in m’n broekzak. Hopeloze zielen die op zoek zijn naar andere hopeloze zielen, dat kan nooit een goed huwelijk worden. Iemand die niets te verbergen heeft, sluit zich aan bij een sportclub, gaat daar na wat het midden houdt tussen een knipoog en een tic nerveux een gesprek aan met een zielsverwant, er volgt een etentje, er wordt geflirt en gefladderd en de rest laat zich raden. Die hoeft het internet niet af te schuimen, dagen en nachten te sms’en en te mailen naar een onbekende, foto’s door te sturen, virtueel te flirten, om dan met knikkende knieën, verkeerde kleren en te veel eau de toilette op de tegenpartij af te stappen in een fout decor.

‘Zal ik je anders effe pijpen?’, vroeg ze, net toen ik dacht dat pijnlijke stiltes nog altijd beter zijn dan geforceerde woorden.

Schrijver: Johan De Smet, 12 mei 2013


Geplaatst in de categorie: liefde

4.7 met 7 stemmen 356



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Monique Methorst
Datum:
12 mei 2013
Email:
moi636yahoo.com
Schitterend deze.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)