Media medeplichtig
In London is een man vermoord. Een auto reed op hem in en twee moordenaars sprongen eruit en hakten met slagersgereedschap op hem in. Op klaarlichte dag, voor het oog van bewakingscamera’s en winkelend publiek.
Even later liet één van de daders zich filmen met bloed aan zijn handen en verklaarde hij dat hij spijt had dat vrouwen dit moesten aanzien, maar dat het nodig was om uit te leggen dat de Engelsen uit hun land moesten vertrekken.
Dit is terrorisme. Volgens het Wetboek van Strafrecht hebben zij een moord gepleegd (289 WvS) met het oogmerk angst aan te jagen en het gedrag van de overheid te beïnvloeden (83 en 83a WvS). Meer terrorist kun je niet worden.
Maar ze hadden een medeplichtige of nauwkeuriger: een leger medeplichtigen. De mensen op straat die hun mobieltje tevoorschijn haalden om de misdaad vast te leggen, degenen die de beelden van bewakingscamera’s doorzonden aan televisiestations en natuurlijk de omroepenmedewerkers aller landen die de beelden uw en mijn huizen inslingerden.
Zij waren niet alleen behulpzaam bij het misdrijf (art. 48 lid 1 WvS), maar hebben ook opzettelijk middelen verschaft tot het plegen van het misdrijf (art. 48 lid 2 WvS). Zonder hun hulp en zonder de televisiestations, de youtube-kanalen en de zoekmachines hadden de terroristen ons niet bang kunnen maken. De terroristen pleegden hun moord niet voor niets voor het oog van zoveel mogelijk camera’s.
De enige, enige verdediging die ze zouden kunnen verzinnen is dat ze niet wisten dat ze ons angst aanjoegen met hun beelden. Wir haben es nicht gewusst. Maar zo dom zijn journalisten niet.
Ik weet het zelfs. Ik schrijf dit. Ik ben ook schuldig.
Ik heb ook bloed aan mijn handen.
Geplaatst in de categorie: maatschappij
journalisten te vragen op ethische wijze nieuws
te brengen i.p.v. sensatie schieten voor ronduit
belachelijke kijkcijfers? Toch goed ter discussie
gesteld!