Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

The good life

Lang geleden was er een Britse televisieserie ‘the good life’. Het was comedy, en het ging over een rijk Brits echtpaar, kinderloos, dat een glanzende carrière bij een onduidelijke firma opzij had gezet om te genieten van het goede leven. Daarbij woonden ze niet, zoals dit soort GroenLinksers meestal doen, in een woonboot, kraakpand of krottig boerderijtje dat de vaart der volkeren niet kon bijhouden en aan de zijkant van de snelweg achtergelaten en vergeten lijkt. Nee. Dit Britse echtpaar woonde in een villawijk.

Nu lees ik waar de titel mogelijk vandaan komt. Aristoteles definieert de 'polis' (stadstaat) als een gemeenschap waarin huishoudens en families in een goed leven delen omwille van een volledig en vervuld bestaan onafhankelijk van anderen. Het echtpaar deelde graag hun goede leven met zijn buren die nog steeds probeerden de vaart der volkeren bij te houden en die helemaal niet begrepen dat het wegvallen van inkomen volledig en meer dan gecompenseerd werd door het harde werken dat het echtpaar nu moest op het kleine stukje grond waar ze de geit van de kool moesten weghouden, de kippen van het graan, en alles op tijd te eten moesten geven.

De serie laat meteen zien hoe complex de op het oog eenvoudige definitie van Aristoteles al is. Wat is het goede leven? De een was tevreden met een warm glas geitenmelk dat ze na verwoede maar amateuristische pogingen eindelijk uit de geit hadden weten te persen, terwijl de ander na een lange kantoordag gelukkig achterover zakte in zijn fauteuil met een glas dure Franse cognac. Volledig en vervuld bestaan.

Een polis in de tijd van Aristoteles was nog enigszins te overzien. De stadstaten waren niet meer dan hedendaagse dorpen. Tegenwoordig vinden we een dorp te klein om zichzelf te regeren, maar destijds had zo’n dorp bilaterale verdragen met buurlanden, een eigen munt en een volledig autonome regering.
Ronald Plasterk vindt dat zo’n dorp volstrekt te klein is om gemeentelijke taken uit te oefenen, terwijl men destijds zo’n dorp beslissingsmacht over oorlog en vrede toevertrouwde. Het is dan ook veel moeilijker om na te gaan hoe groot die polis is, waar Aristoteles het over heeft. Is het je wijk? Is het je gemeente? Het is in ieder geval niet je provincie, maar misschien toch ons land? Of Europa?
Of is onze polis eigenlijk de hele wereld? Er zijn immers kenmerken van een polis die alle grenzen overschrijden: de wet, de handel. En wonen we niet allemaal binnen een dag reizen van elkaar? Wonen we niet dicht opeen?

Delen we het goede leven niet allemaal met elkaar? En zo ja: wat is dat goede leven dan? Als de twee Britten uit die comedyserie er al niet uitkomen: hoe komen we er dan ooit achter hoe we op deze wereld met elkaar het goede leven moeten delen?

Schrijver: Jan R. Lønsing, 6 juni 2013


Geplaatst in de categorie: maatschappij

3.7 met 3 stemmen 174



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Henk Niekerk
Datum:
6 juni 2013
Als die twee Britten er wel uit waren gekomen, waren ze werkloze komedianten geweest. Word dus gewoon lid van de SP, dan weet je dat het goede leven niets anders is dan eerlijk delen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)