Roemeense rotmoeders
Ineens heb ik een bloedhekel aan Roemeense moeders.
Ze steken onze kunst in de fik, kunnen hun kinderen niet in het gareel houden en zijn ook nog betrokken bij huiszoekingen in het betere deel van Europa. Inbraak dus. Pas op hoor als u op vakantie bent, bel liefst even naar een kennis om te controleren of al uw Apples nog in de fruitmand liggen. Al moet je met die kennis ook weer oppassen want niemand is meer te vertrouwen. De een pakt, de ander neemt, een volgende graait. Wie geeft er nog wel eens wat weg?
Oost-Europeanen; ik heb het er niet mee. Ik versta ze niet, ze zijn crimineel en die het kunnen betalen vreten de buffetten leeg in mijn Griekse all-inclusive vakantieoord. Het is duidelijk; die lui hebben geen beschaving.
Het openen van de Europese grenzen heeft iets van een banketbakker die zwervers uitnodigt in zijn winkel om een spelletje schaak te komen spelen. Dan weet je wat je kunt verwachten als de bakker even naar achter moet.
Het Europa zonder grenzen is gebaseerd op economische en financiële motieven. Eén van de grondleggers van die eenheidsgedachte, zijn naam is me ontschoten, heeft al lang toegeven dat als hij het opnieuw mocht doen, zich eerst zou richten op de cultuur. Cultuur en culturele verschillen zijn van wezenlijk belang om elkaar te begrijpen en elkaar op een dieper niveau aan te voelen.
Nu begrijp ik niks van en voel ik niks positiefs bij ‘Roemeense moeders’. Ik weet niet wat ze denken, ik weet niet wat ze eten, ik weet niet welke liedjes ze zingen als ze hun zonen in bed leggen. Het BNP van Roemenië, dat weet ik dan weer wel.
Het is de schuld van Europa dat ik Roemeense moeders nu haat.
Geplaatst in de categorie: actualiteit