Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Ik kom...maar niet verder.

Tussen wolken van nattigheid, glijdt de zomer steels over de rand in bewust zijn van niets aan de hand. Zelfs de sfeer is ontdaan van alle franje, met de grond gelijk maakt dat je er mee weg komt ook, bijna alsof iets knapt welhaast… je maar niet, ik ben nergens meer kapot van.

Hij weet het pijnlijk duidelijk gemaakt, achter in de namiddag gefrommeld…komt nog bij, tegen de tijd wat te wegcijferen valt, ben ik nog altijd bezig het hem naar de zin te maken. Mijn leven mag dan niet over rozen gaan, maar kom dan ook niet met die takkegewoonte aan, mij eerst een jaar of wat laten verwilderen, mijn groeiend besef schuin afsnijden en na wat schik nooit meer ergens op terug komen.

Het ligt niet aan de gretigheid waarmee je op mij neerkijkt…je kan gewoon geen hoogte van vrouwen krijgen. Dan wordt pikant vergeten om te weten wat dat met je doet; het toeval wil dezelfde kant uit voor een gezapig aanknopingspunt voor kutjes en kalfjes. Ik heb nog een beter gesprek met mijn kapster.

Hoe perfect ziet U er naar uit; neem me, please me, volg me…nee, doe me een plezier, ik red het al jaren wel, maar doe niet alsof je voor mij zorgen kwam. Dan rafelige seks met de jas al aan, de vrij(blijvend)heid. En dat is iets heel anders, mijn vriend.

En soms lummelt iemand mijn kostbare vrije zaterdag weg. Dan wordt er niet bespaard op exen, daar is bijna iedereen zo vol van. Getrakteerd op één drankje, uitgeteld. Niet te zuinig over een rampzalige date en wat dat allemaal wel niet kostte…Ja, waar blijft de tijd? Nou, die is gedood. Zelf te beroerd om wat aan die bierbuik te doen, maakt mij tot een mager excuus voor jouw fetisj met uiterlijkheden. Wat nou tandje erbij, excusez-moi?

Hoe goedkoop voelt dat nou…gaat op gegeven moment ook vervelen en als het net zo éénzijig wordt met een etiket waar je zelf beslist op staat, voel ik me dubbel genaaid als een enthousiaste doe-het-zelver. Nu is het niet eens zonde meer…van hetzelfde maar weer. Alleen dromen vallen mij nog lastig, dan word er met geen woord gerept, van alles wat ze maar in hoofden halen en voor mij willen denken, daar staat mijn hoofd gewoon niet naar. Uiteindelijk laten we niets achter dan heimwee en dat is mooi man!

Schrijver: Monique Methorst, 11 september 2013


Geplaatst in de categorie: emoties

4.2 met 6 stemmen 229



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
marius
Datum:
14 september 2013
Met veel gevoel en orginaliteit geschreven. Ga zo door.
Naam:
Monique Methorst
Datum:
13 september 2013
Email:
moi636yahoo.com
Eigenlijk was de bedoeling een column over datingperikelen te schrijven, maar blijkbaar liep ik met andere dingen in mijn hoofd rond. Misschien had idd beter in een hartenkreet gepast, had even genoeg van het nieuws, daarom dit onderwerp.
Len; mooi woord dat barok. Zie bovenstaande tekst als antwoord op jouw reactie :) en Joke ook dank voor compliment!
Naam:
Len Cornelis
Datum:
12 september 2013
Taalrijk verwoorde gevoelens, die recht voor 'haar' raap overkomen op de lezer. Was ook zeer benieuwd of Monique, in haar kenmerkende, barokke stijl, over herinneringen aan de Twin Towers zou schrijven.
Naam:
J.de Groot
Datum:
11 september 2013
Maar ook niet ....dichterbij-

Graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)