Die Stoel past ons allemaal
Vroeger, ooit, in mijn studententijd, wisten mijn vrienden en ik precies wat wel en niet moest. We wisten hoe de wereld in elkaar zat en wat daar mis mee was. Ik ben zo, of juist niet. Die ander vindt dit en dat juist niet. We waren anarchisten, trotskisten of slechts overtuigd van ons eigen gelijk. We waren tegen alles en de monarchie en alle onderdrukking waar dat weer een symbool van was.
Nu, toch nog niet zo heel vele jaren later, zijn we natuurlijk bijna allemaal verstandig en volwassen geworden. We zijn niet meer tegen auto's (we hebben er een) en huiseigenaren zijn niet meer de grootste kapitalisten (laten we het eens over hypotheekverstrekkers hebben).
Nee, anno 2013, is het allemaal lastiger. Huisjes, boompjes en beestjes. We hebben noodgedwongen meer van de complexiteit van de wereld leren snappen en hebben nagedacht over de rol die eenieder dient te spelen. Niet in het minst hebben we nagedacht over onze eigen rol. Onze oude idealen? Wie maakte er eigenlijk welke kat wat wijs?
Ondanks deze harde realiteit moest ik hardop glimlachen toen ik recent een opmerkelijk bericht kreeg. Een oud strijdmakker en kunstenaar – ook toen al – had weer eens een expositie. Deze sprong mij echter in het spreekwoordelijke oog. Zijn werk hangt opeens in het Paleis op de Dam. Hij was namelijk genomineerd voor de KONINKLIJKE prijs voor de schilderkunst. De wat? De KONINKLIJKE prijs... inderdaad.
Hij en ik waren destijds natuurlijk uitgesproken anti-monarchisten. Terecht uiteraard. Alleen een erfelijke titel kan Prins Pils op die troon doen belanden. Zelfs zijn zo fout mogelijk aangetrouwde troela wordt opgewaardeerd tot een statige koningin. Lange dronken nachten hebben we daar toentertijd aan gespendeerd. Ach, ach, zoveel drank, daar kon Prins Pils nog een pintje aan zuigen.
Deze zelfde strijdmakker van toen, zie ik nu op een foto samen met de kersverse Koning – diezelfde Prins Pils van weleer. Hij geeft hem tekst en uitleg over zijn kunst. Een hele kunst om die knaap nog wat fatsoen bij te brengen. Ga er maar aan staan.
Maar zonder gekheid. De nominaties en winnaars worden natuurlijk niet door die koning zelf bepaald. Gelukkig hebben ze daar een 'professionele' jury voor. Uiteindelijk is er weinig 'Koninklijks' aan die prijs en gaat het om een ordinaire stimulerings-subsidie voor kunstenaars. Prins Pils wordt slechts als duur betaalde marketing ingezet voor 'democratisch' gecontroleerde subsidie-verstrekking. Waar maak ik me toch druk om, deze prijs zal volgend jaar wel wegbezuinigd zijn toch? Mijn oude strijdmakker heeft dan helaas zijn kans gemist. Hij was genomineerd maar is de hoofdprijs (euro's plus de eer) misgelopen. Jammer Mari, dat wordt een nieuw tochtje naar de Aldi.
Mijn genomineerde vriend heet Mari Stoel. De hierbij geplaatste illustratie is van zijn werk. De expositie is nog tot 27 oktober te zien, van 10.00 tot 17.00 uur in het Paleis op de Dam, Amsterdam.
xs4all.nlGeplaatst in de categorie: maatschappij
monarchie
1.023
Geef je reactie op deze inzending:
Vreemd dat ik je mooie bericht nu pas lees, in elk geval dank voor het publiceren! Helaas kon ik met de beste wil van de wereld niet achterhalen over welke Joost het precies gaat. Het is toch wel weer een tijd geleden. Dus voor mij geldt nu zeker, Joost mag het weten wie. Het waren roerige tijden en de alcohol zal wel wat gaten hebben geslagen in mijn herinnering. Leuk dat je er een foto bij hebt geplaatst.
Wist je dat onze Koning zelf eerst het woord nam toen hij voor mijn werk stond? Hij zei, of vroeg eigenlijk: 'Die plank hè, die je daar met ijzerdraad of wat is het op die boom hebt geschilderd.. die houdt je tegen hè?'
Ik wist niet goed wat precies te zeggen omdat ik zo'n filosofische vraag niet had verwacht. Ik antwoordde zoiets als 'Nou, misschien wel ja'. Zijne Hoogheid was zienderogen geïnteresseerd toen ik hem vertelde over het ontrafelen en doorgronden van de mysteriën van de natuur en wat de kunst daar precies voor aandeel in heeft. Ik zal hier verder niet op ingaan.
A.s. zaterdag 8 maart heb ik een opening (solo) in Ten Haaf Projects, Amsterdam. Hoop daar het glas met je te heffen en onze gesteldheid na al die jaren te overwegen.
Hartelijke groet, Mari.